شهر ایده آل کودکان ایرانی نمونه موردی مشهد مقدس

تحقیق حاضر به دنبال پاسخ به این سوال است که از نظر کودکان، شهر ایده آل آنها چگونه شهری است؟ امروزه شهر دوستدار کودک به عنوان شهر ایده آل مورد توجه برنامه ریزان و دست اندرکاران امور شهری قرار گرفته است؛ چرا که تعداد جمعیت کودکان مناطق شهری جهان در حال افزایش می باشد. پروزه های شهر دوستدار کودک باید فرصتی را برای کودکان، در راستای شکل دادن و یا تغییر محیط پیرامونشان ایجاد کنند. برنامه ریزی شهری هنگامی به معنای واقعی به اهداف شهری مطلوب نایل می شود که خواسته ها و نیازهای تمام شهروندان را با توجه به اقتضای سنی آنها مورد توجه قرار دهد. در این راستا، کودکان نیز به عنوان یکی از اقشار جامعه می بایست در برنامه ریزی شهری هرچه بیشتر مشارکت داشته باشند. عمده تحقیقاتی که در حوزه شهرهای دوستدار کودک مورد توجه قرار گرفته است؛ اعطای حق شهروندی به کودکان و رسیدگی به خواسته ها و نیازهای آنها می باشد به همین علت کودکان می خواهند اجتماعی باشند و باهم سن و سال های خود و جامعه در ارتباط باشند. همچنین آنان تمایل دارند که وقت خود را در محیط های طبیعی صرف کرده و فعالیت داشته باشند از این رو باید در طراحی شهر ایده آل کودکان به فراهم کردن محیطی امن و مفرح توجه داشت، تا محیط شهری مناسب برای کودکان فراهم شود. هدف مقاله حاضر مشارکت کودکان در ایجاد محیط ساخته شده اطرافشان و در نتیجه تحلیل نظراتشان می باشد. روش تحقیق، توصیفی- تحلیلی و مبتنی بر مطالعات کتابخانه ای، اسنادی و بررسی های میدانی است. همچنین به منظور استخراج نظرات دقیق تر، ویژگی های شهر دوستدار کودک در جهت برنامه ریزی شهری از نظرات و نقاشی های کودکان در ارتباط با وضعیت شهر مشهد و محیط زندگیشان جمع آوریف تحلیل و پیشنهاداتی نیز ارائه شده است.

کلیدواژه ها:

شهر ایده آل ، شهر دوستدار کودک ، مشارکت کودکان ، ایمنی و امنیت