اذان و چگونگی تأثیر آن بر وحدت شهر اسلامی

بنیادی ترین اصل تفکر و تعالیم اسلامی که معرف اسلام به عنوان جهان بینی بوده و وجه تمایز آن را با سایر جهان بینی ها مشخص می کند، اصل توحید است. بنابراین شهر اسلامی باید بتواند تجلی گاه و نمایشگر تسبیح الهی با همه اجزای متشکله اش باشد. اذان، به عنوان صدای غالب شهرهای اسلامی و ندایی خاطره انگیز که امت مسلمان را به مهمترین حرکت اجتماعی مسلمانان یعنی «نماز» دعوت میکند، می بایست مانند سایر اجزای شهر اسلامی و اصول دین اسلام تبلوری از این وحدت باشد. با این وجود در هنگام اذان و به دلیل نزدیکی مساجد در برخی محلات و استفاده از سیستم های صوتی قوی و همچنین ناهماهنگی در زمان پخش اذان به جای شنیدن صدایی واحد، شاهد نوعی چندصدایی و ریتمی ناهمگن در فضای محلات هستیم، که این امر با مبانی و اصول حاکم بر دین اسلام (توحید) ناسازگار است. از اینرو در این تحقیق با استفاده از مطالعات کتابخانه ای، میدانی و تحلیلی- توصیفی، «اذان» به عنوان یک شاخص در وحدت شهر اسلامی معرفی گردد که می بایست به عنوان «نمادی از وحدت در صدای غالب شهر اسلامی» به صورت همزمان و هماهنگ قرائت گردد. این رویکرد می تواند تأثیر قابل ملاحظه ای بر احساس رضایت شهروندان، ناشی از وجود وحدت در صدای غالب شهر و روحیه ی حاکم بر شهر اسلامی داشته باشد، که در نهایت به منظور برآوردن نیات اجرایی طرح راهکارهایی عملی ارائه گردیده است.

کلیدواژه ها:

شهر اسلامی ، وحدت ، صدای غالب ، صدای واحد ، اذان