بررسی تاثیر کم آبیاری بر عملکرد و افزایش بهره وری آب در نخلیات خرما آبادان

تجارب نشان می دهد که کمبود آب در طبیعت، خصوصاً در مناطق خشک و نیمه خشک، همواره با کاهش کیفیت آب همراه است. لذا این تحقیق به منظور تعیین کارایی مصرف آب در کم آبیاری برای نخلیات خرما آبادان و بکارگیری آن در برنامه ریزی مدیریت آبیاری در منطقه خشک و نیمه خشک، در سال زراعی 92-1391 اجرا گردید. قالب طرح چهار سطح آبیاری (I1، I2، 13، 14 به ترتیب معادل 50، 75، 100، I25 درصد نیاز گیاه)، به عنوان تیمارها بود که در سه تکرار اجرا شد. نتایج نشان داد که اثر تنش آبی بر روند تغییرات کارایی مصرف آب در کلیه تیمارها بدین صورت است که برای تیمارهای با حداکثر تنش آبی (I1 یعنی تامین 50 درصد نیاز آبی) مقدار کارایی مصرف آب حداقل بوده اما در تیمار I2 (تامین 75 درصد نیاز آبی گیاه) مقدار آن در کلیه تیمارها به حداکثر خود رسیده است. علت افت زیاد (32 درصدی) در کارایی مصرف آب تیمار I1 نسبت به I2 به این دلیل است که تنش آبی در تیمار I1 به قدری زیاد است که گیاه نمی تواند روند رشد طبیعی خود را طی کند بنابراین کاهش محصول زیادی داشته و چون میزان محصول در صورت کسر (فرمول WUE) قرار می گیرد لذا سبب افت شدید کارایی مصرف آب در تیمار I1 نسبت به تیمار I2 گردیده است. تیمار S1I2 دارای بیشترین WUE برابر با 78/0 کیلوگرم در مترمکعب می باشد و چون تیمار I2 یک تیمار کم آبی محسوب می شود بنابراین می توان نتیجه گرفت که کارایی مصرف آب در تیمارهای کم آبیاری (با سطح 75 درصد نیاز آبی گیاه) بالاتر از تیمارهایی است که مقدار آب کاربردی آنها بیشتر است. نتایج همچنین نشان داد که هر چه مقدار آب کاربردی (باران + آبیاری) کمتر باشد پتانسیل برای تخلیه رطوبت توسط گیاه بیشتر می شود این موضوع نیز خود یکی از دلایل بالابودن کارایی مصرف آب در کم آبیاری ها است.

کلیدواژه ها:

کم آبیاری ، شوری ، خرما ، کارایی مصرف آب ، آبادان