آمایش سرزمین به منظور توسعه کاربری گردشگری و توریسم (مطالعه موردی حوزه دولبندی سد قشلاق سنندج)

آمایش سرزمین علمی است که نوع استفاده بهینه از سرزمین را با توجه به ویژگیهای اکولوژیکی سرزمین و شرایط اقتصادی – اجتماعی آن، مشخص می سازد. در این تحقیق به منظور ارزیابی توان اکولوژیک حوزه دولبندی سد قشلاق سنندج جهت کاربری توریسم و تفرج گسترده و متمرکز 5 معیار توپوگرافی، اقلیم و آب و هوا، منابع آب، منابع خاک و پوشش گیاهی درنظر گرفته شد که هر کدام از این معیارها دارای زیرمعیارهایی بودند. به این منظور بر اساس روش دلفی پرسش نامه هایی بین کارشناسان توزیع گردید و این کارشناسان به تعیین اهمیت این معیارها و زیرمعیارها نسبت به یکدیگر پرداختند. نرخ سازگاری و ناسازگاری قضاوت ها محاسبه و وزن هر کدام از معیارها و زیرمعیارها در هر پرسش نامه محاسبه شد و با میانگین گرفتن از نظرات کارشناسان وزن نهایی لایه های موثر در ارزیابی توان سرزمین برای کاربری گردشگری و توریسم در حوزه دولبندی بدست آمد. نتایج نشان داد که لایه های حجم آب و ما به ترتیب با وزن 268/0 و 263/0 دارای بیشترین وزن می باشد. همچنین نتایج حاکی از این تحقیق حاکی از این است که بیشتر از 91/2824 هکتار از حوزه دارای توان اکولوژیکی نامناسب، 44/2079 هکتار دارای توان اکولوژیکی کم، 80/1444 هکتار دارای توان اکولوژیکی متوسط و 48/764 هکتار دارای توان اکولوژیکی زیاد جهت مناطق حفاظت شده می باشند.

کلیدواژه ها:

آمایش سرزمین ، گردشگری و توریسم ، حوزه دولبندی سد قشلاق ، تفرج گسترده و متمرکز ، تکنیک دلفی