بررسی شاخصه های محیط زیست در معماری بومی

مسکن از گذشته های دور دغدغه اصلی در زندگی انسان می باشد. از زمانی که بشر توانست بر مصائب یکجا نشینی فائق آید مشکلات همانند حفظ حریم شخصی و جمعی، امنیت و همچنین هماهنگی بنا با اقلیم و محیط زیست از مشکلات اصلی بشر به شمار می رفته است. بشر همواره تلاش داشته تا با هماهنگی با محیط و حفظ حریم خود و محیط زیست اطراف بتواند به بهترین شرایط در معماری هماهنگ با اقلیم دست یابد. به جرات می توان گفت حاصل این همه تلاش و تکامل در علم و هنر معماری بشر یک جمله است هیچ ابنیه ای به تکامل بناهای همخوان با اقلیم، محیط و ساخته شده با مصالح خداداده نیست . هدف این پژوهش مطالعه و بررسی الگوهای انرژی در معماری بومی به ویژه ابنیه سبک در مناطق گرمسیر جنوب ایران می باشد در این پژوهش از روش مطالعه میدانی و بازشناسی شخصی از محیط زیست و اصول زندگی در این سبک شهرها استفاده گشته و نتیجه گیری آن با استفاده از آمار و اطلاعات دقیق صورت گرفته است. لازم به ذکر است که روش گردآوری اطلاعات مطالعه منابع کتابخانه ای بوده و آمار و ارقام مورد استفاده از مراکز آمار سازمان هواشناسی کشور و سازمان بنادر و کشتیرانی ایران بدست آمده است. بر اساس مطالعات انجام گرفته و آمار موجود پژوهشگر به این نتیجه رسیده که ابنیه بومی با همخوانی کامل با فرهنگ محیط و اقلیم مربوط به خود می تواند راهی مناسب برای درس گیری معمارانه و استفاده صحیح برای معماران باشد در انتها خاطرنشان می گردد که هدف از این پژوهش تشویق بازگشت به گذشته و تقلید از معماری بومی نیست بلکه تلاشی برای نگهداری و پاسداشت این گنجینه گرانبها و درس گیری معمارانه از آن است.

کلیدواژه ها:

معماری بومی ، انرژی پایدار ، اقلیم گرم و مرطوب ، ابنیه سبک ، ابنیه سنگین