تحلیل دیىامیکی و استاتیکی غیزخطی دیوار برشی همبند با پیکربندی پیشنهادی

تیرهای پیوند دیوارهای برشی همبند که نیروی برشی قابل توجهی را از یک دیوار برشی به دیوار برشی دیگر انتقال می دهند، دارای نقش اساسی در عملکرد لرزه ای این سیستم سازه ای می باشند. تیرهای همبند معمولاً تیرهایی با دهانه ی کوتاه و ارتفاع زیاد بوده و این تیرهای عمیق با مکانیزم شکست زودهنگام برشی، سازه را دجار رفتار ترد می کنند. در این مقاله ضمن بررسی اثر ارتفاع یر پیند بر رفتار لرزه ای دیوار بری همبند، کارایی استفاده از دو تیر با عمق کمتر و با رفتار پلاستیک خمشی بجای یک تیر پیوند عمیق با شکست ترد برشی بررسی گردیده است. هدف از پیکربندی پیشنهادی اجتناب از شکست ترد برشی در تیرهای همبند برای رسیدن به مکانیزم های مبتنی بر مفاصل پلاستیک خمشی جهت دست یافتن به شکل پذیری بیشتر می باشد. برای این منظور برای سازه های با ارتفاع مختلف، سه نمونه دیوار برشی همبند به ترتیب با یک تیر پیوند عمیق و با تیر مضاعف بهینه برای عملکرد خمشی توسط نرم افزار RERFORM 3D مدل سازی شده و نتایج حاصل از تحلیل نمونه ها تحت بار استاتیکی فزاینده و همچنین تحت بار دینامیکی روکوردهای مختلف زلزله از نظر ضریب رفتار و میزان استهلاک انرژی و میزان برش پایه ای که در سازه ایجاد می شود و دیگر پارامترهای عملکرد لرزه ای با هم مقایسه گردیده است. مقایسه نتایج تحلیل های صورت گرفته نشان دهنده افزایش در میزان استهلاک انرژی دیوارهای برشی همبند باجزئیات پیشنهادی در مقایسه با پیکربندی متداول برای این سیستم سازه ای و نیز افزایش نیروی جانبی نهایی که سازه قادر به تحمل آنست می باشد، شکل پذیری سیستم های پیشنهادی نیز به میزان قابل توجهی بیشتر از دیوار برشی همبند با تیرهای عمیق می باشد که حاکی از بهبود رفتار لرزه ای آنها است.

کلیدواژه ها:

دیوار برشی همبند ، تیرپیوند ، شکل پذیری ، علمکرد لرزه ای