بررسی متدهای فیزیکی، شیمیایی و زیستی بهسازی خاکهای آلوده

رشد روز افزون فعالیت های صنعتی باعث ورود بسیاری از مواد آلاینده اعم از فلزات سنگین، هیدروکربنهای آلیفاتیک و هیدروکربنهای آرماتیک به محیط زیست از جمله خاک شده است. این مواد علاوه بر تاثیرات منفی زیست محیطی باعث تغییراتی در خصوصیات و پارامترهای فیزیکی، شیمیایی و ژئوتکنیکی خاک میشود و این تغییرات در عملکرد رفتار خاک موثر می باشند. این تغییرات در خاکهای دانهای به صورت تغییر در خصوصیات فیزیکی و در خاکهای چسبنده به شکل تغییر در بافت و سهاختار خاک است . تا کنون روشهای متنوعی از بهسازی خاک های آلوده شناسایی شده است. اما متاسفانه کلیه روشهای موجود و مرسوم برای آلودگی زدایی از خاکها و سایتهای آلوده هریک دارای مشکلاتیمی باشند که استفاده از آن روشها را محدود به شرایط خاصی می نماید. نتایج حاصل از عملیات پاک سازی و بهبود خصوصیات ژئوتکنیکی خاک دارای ارتباطمستقیمی با ویژگیهای خاک، نوع، میزان و گسترش آلاینده، شرایط هواشناسی، توپوگرافی، هیدروگرافی و بسیاری از اطلاعات دیگر است. امروزه بهسازی زیستی خاکهای آلوده از جمله امیدبخشترینروشهای همگام با محیط زیست است. البته این روش تحت شرایط خاصی صورت میگیرد و با محدودیت هایی روبروست لذ ا میتوان با بهرهگیری از سایر روشها فیزیکی، شیمیایی، حرارتی( در جهت رفع این محدودیتها گام برداشت و راندمان بهسازی را افزایش داد. به طور مثال برپایه نتایج تحمیق دوستی و همکاران در سال 1331 حذف ترکیبات نفتی پس از چهارده روز در سیستم الکتروکینتیک 5 درصد و در سیستم احیایی بیولوژیکی 15 تا 21 درصد اعلام شد آنها با بهره گیری از دو روش بیان شده به صورت همزمان تحت عنوان روش بیوالکتروکینتیک به عملکرد 25 تا 35 درصدی ح آلودگی نفتی رسیدند. همچنین آنها نشان دادند که کارایی این روش فبیوالکتروکینتیک برای حذف فلزات سنگین و مشخصات سرب پس از 14 روز 41 درصد بیشتر از کارایی سیستم الکترکینتیک است

کلیدواژه ها:

آلایندههای زیست محیطی ، بهسازی زیستی ، محیط زیست