بررسی و کنترل نشست در خاکریز پل های مدفون جاده ای در دره های عمیق مطالعه موردی پل رضا آباد مهران

وجود جاده های هموار و ایمن از جمله ضروریات اصلی در مسیر توسعه یافتگی یک کشور است. بررسی های دوره ای جاده ها و کنترل تغییرشکل های ایجاد شده از جمله موارد مهم در شرح وظایف راهداری است. نشست در مسیر جاده بخصوص در اطراف پل ها از جمله پدیده های رایجاست که متأسفانه با فاصله زمانی بیشتری نسبت به افتتاح پروژه به وقوع می پیوندد. در بیشتر مواقع عامل اصلی نشست در اطراف پل را می توان باتراکم نامناسب خاکهای ریخته شده در اطراف پل ها مرتبط دانست. دستیابی به تراکم هدف که براساس آیین نامه مورد استناد در اجرای پروژه تعیین می گردد عملاً در برخی نواحی تابع شرایط حاکم بر طرح بوده که یکی از این مناطق دره های عمیق است. از آنجا که تراکم خاک در دره های عمیق سخت بوده و عدم رعایت آن باعث ایجاد خرابی در کوله پل ها می شود و به تبع آن نشست رخ خواهد داد، به همین دلیل ارائه راه حلیمناسب برای خاکریزی کوله پل ها ضروری است. در این تحقیق یک روش پیشنهادی جهت خاکریزی و تراکم خاک در دره های عمیق کهدسترسی و ورود ماشین آلات تراکم به آنجا مشکل بوده، ارائه شده است. بدین منظور یک پل طاقی سنگی زیرخاکی که ارتفاع خاکریزی در آن زیاد بوده و نشست های بزرگی نیز در آن رخ داده است، در مسیر ایلام به مهران )پل رضا آباد( انتخاب گردیده است. تأثیر روش پیشنهادی و روش های سنتی در اجرای خاکریزی این پل، با کمک برنامه اجزاء محدود Plaxis بررسی شده و نتایج ارائه شده است. این نتایج نشان می دهد که در روش پیشنهادی که به ماشین آلات کمتری نیاز دارد مقدار نشست های ایجاد شده نیز کمتر است

کلیدواژه ها:

نشست ، پل های مدفون ، تراکم ، اجزاء محدود