ارائه ی رویکرد جدیدی در طراحی شهر: طراحی شهر سالمند محور و ارگونومیک با رویکرد توانبخشی محیطی (شهری)

تلاش در طراحی پایدار شهر، مناسب سازی فضاهای شهری ، کالبدی در جهت رسیدن به فرصت های برابر برای همه افراد جامعه به منظور جابه جایی در سطح شهر و دسترسی هر فرد به تمامی فضاهای شهری می باشد که از ضروریات رشد و توسعه جامعه است. سالمندان به عنوان بخش بزرگی از جامعه کنونی به خاطر عوامل انسانی (نیازها و ناتوانی های سالمندی)در بیشتر موارد از این حق محروم اند. طراحی شهر به عنوان بخشی از جامعه ای که سالمندان در آن حضور دارند نقش بسزایی در روند زندگی سالمندن دارد. در این مقاله به ارائه ی رویکردی جدیدی با نام توانبخشی شهری(محیطی) می پردازیم که هدف آن شناسایی نیازها و ناتوانی های سالمندان و طراحی محیط در جهت کاهش این ناتوانی ها برآوردن نیازهای سلامتی و راحتی می باشد. در این رویکرد که از متدولوژی طراحی ارگونومیک استفاده شده، قصد بر آن است تا طراحی سلامت محور (به عنوان تکمیل کننده روند توانبخشی پزشکی سالمندان) برای محیط (شهر) انجام شود. توانبحشی شهری (محیطی) شاید بتواند به عنوان یک روش ارتقاء کیفیت زندگی سالمندان وکاهش یا خنثی کردن ناتوانی های این قشر باشد. در نهایت می توان گفت الگویی که در پایان مقاله ارائه شده با هدف سوق دادن دید طراحان به سمت طراحی محیط شهری به نحوی که محیطی که طراحی می کنند نقش یاری دهنده به سالمند در غلبه بر ناتوانی هایش باشد. این الگو حاصل مطالعه مقاله ها و کتاب های مرتبط با موضوع و مشورت با متخصصان این زمینه و تحلیل نگارنده بوده است.

کلیدواژه ها:

طراحی شهری ، توانبخشی محیطی(شهری) ، شهر سالمند محور ، طراحی ارگونومیک