فرهنگ مجازی و معماری و شهرسازی تکثرگرا

مخاطبین شهرهای امروز ساکنان بی زمان وبی مکان دنیای ارتباطات و عصر جهانی شدن هستند . انقلاب صنعتی،پیشرفت حمل ونقل وتحول در ارتباطات سبب گوناگونی وتکثر گونه نماهای شهری گشته است. بر خلاف گذشته،همان گونه که امروز هر فرد در طول حیات خویش شاهد تحولات وتغییرارزش ها به دلیل گسترش ارتباطات و فن آوری است، تغییر ارزش های زیبایی شناسانه وفرهنگی و اقتصادی حاکم بر جوامع شهری نیز همواره در حال تغییر بوده و به خصوص در جوامع ناهمگون متشکل از خرده فرهنگ ها ،شهری تکثرگرا و ناهمگن را شکل می دهد.در این شهر به دلیل عدم تمرکز خرده فرهنگ ها در مکانی خاص برخلاف آنچه در شهرهای مهاجر پذیر توسعه یافته در پیدایش محله های قومیتی رخ می دهد ،سیمای شهری برای اکثریت ناخوانا ومنافع فردی شکل دهنده ی نماهای شهر می باشد. درواقع تکثرگرایی و فرد گرایی ،گفت وگوی غالب فرهنگ این شهرها است. برهمین اساس هرگونه فرآیند معماری و شهرسازی در این بستر، تابع رویه فرهنگی جاری از بعد از انقلاب مشروطه تا به حال و انقطاع جریان های هنری و اجتماعی در ایران و پیدایش تکثر فردیت ها می باشد. در واقع هرگونه طرح و برنامه بدون توجه به ساختار حقیقی فرهنگ با عدم توفیق در برقراری حس تعلق مخاطبان روبه رو خواهد شد. در مورد نما وسیمای شهر نیز دستیابی به یکپارچگی مطلوب بدون توجه به بستر فرهنگی شکل دهنده به وضعیت موجود نیز موفق نخواهد بود. در این راستا این مقاله با بررسی اجمالی فرهنگ و هویت ایرانی اخیر و ریشه های شکل دهنده آن به نماهای شهری با ذکر نمونه هایی از ظهور فرهنگ ها چه حقیقی و چه مجازی و یا عدم تطابق آن ها با برنامه ها و طرح ها ی جاری درسیمای شهری می پردازد. درهمین خصوص مواردی از یکپارچگی ساختار در معماری و شهرسازی معاصر ایران شهرک ها ی جدید ،ساخت وساز های کلان ویا رویه های رایج در زمان و مکانی خاص و...- ذکر وبا مواردی از مناطق توسعه یافته مقایسه و بررسی شده است.

کلیدواژه ها:

نما ، یکپارچگی ، هویت ، فرهنگ مجازی ، سیمای شهر ، پایداری ، تکثرگرایی فرهنگی ، حس تعلق