پژوهشی پیرامون پل بندهای ساسانی رودخانه کارون در دشت خوزستان

از آثار ارزشمند دوره ساسانیان در ایران وجود پل‌های تاریخی و عام المنفعه است که در گوشه و کنار این سرزمین از جمله خطه خوزستان به یادگار مانده است. در این دوره با ایجاد حکومت مرکزی مقتدر و امنیت ناشی از آن پیشرفت‌های چشمگیری را در زمینه فناوری ساختمان سازی ، توسعه شهری، راه‌سازی، فنون آبیاری و به ویژه پل سازی در نقاط مختلف کشور ازجمله خوزستان شاهدیم. این خطه زرخیز به واسطه جریان داشتن رودخانه‌های پرآب و متعددی چون کارون ، دزفول ، جراحی و غیره در درس بین‌النهرین یکی از منابع اصلی درآمدی دولت ساسانیان بود و آن‌ها با ایجاد سد هاه، کند کشیش‌ها و پل‌های ارتباطی سرمایه‌گذاری زیادی را در جهت بهره‌برداری از منابع آبی، زراعی و ارتباطی منطقه انجام داده‌اند. که از جمله مهم‌ترین این پل بندها می‌توان به پل بندهای ساخته شده در مسیر رودخانه کارون در دشت خوزستان که شامل شادروان، لشکر ، مهری باز ماندند، شاه علی، برج عیار مشایی اشاره کرد. این ساز خواب با توجه به شباهت‌هایی که مربوط به یک دوره زمانی است کارکردهای چندگانگی داشته‌اند. این مقاله به توصیف پل بناهای ساخته شده در مسیر رودخانه کارون در دشت خوزستان در دوره ساسانی می‌پردازد و در نهایت به نتیجه‌گیری ختم می‌شود .

کلیدواژه ها:

ساسانیان ، پل سازی ، رودخانه کارون ، نهر داریون ، نهر رقط ، نه شادروان