بررسی خصوصیات بیوشیمیایی و ساختاری استرپتوکیناز نوترکیب تثبیت شده بر روی پلیمر پلی سیالیک اسید

استرپتوکیناز، پلی پپتید دارای 414 آمینو اسید است که به عنوان یک پروتئین دارویی از مقبولیت وکاربرد قابل ملاحظه ای در درمانهای ترومبولیتیک برخوردار می باشد. هدف: هدف از این پژوهش، بهبود خصوصیات دارویی استرپتوکیناز توسط تثبیت بر روی پلیمر پلی سیالیک اسید و مطالعه خصوصیات بیوشیمیایی پروتئین تثبیت شده است. روش: پلی سیالیک اسید در نسبتهای مولی مختلف 50:1 ، تا 250:1 بر روی استرپتوکیناز نوترکیب تثبیت گردید. در پایان تثبیت، رسوب گذاری با سولفات آمونیوم و به دنبال آن سانتریفوژ در دور بالا انجام شد و رسوب حاصل پس از حل شدن در سولفات آمونیوم اشباع، مجددا سانتریفیوژ و در انتها دیالیز گردید. خصوصیات بیوشیمیایی آنزیم تثبیت شده با استفاده از روشهای مختلف نظیر الکتروفورز SDS-PAGE، اندازه گیری پارامترهای کینتیکی، طیف سنجی دورنگ نمایی حلقوی و طیف سنجی فلورسانس مورد مطالعه قرار گرفت. نتیجه: بر اساس بازده تثبیت، شرایط بهینه شده برای تثبیت عبارت بودند از نسبت مولی 250:1 از استرپتوکیناز به پلی سیالیک اسید، دمای 25 درجه سانتی گراد و مدت زمان 24 ساعت. آنالیز استرپتوکیناز تثبیت شده نشان دهنده افزایش وزن مولکولی استرپتوکیناز و صحت اتصال پلیمر به آن بود. پارامترهای کینتیکی آنزیم تثبیت شده تفاوت قابل ملاحظه ای با استرپتوکیناز طبیعی نداشت که این نتیجه، نشانکر عدم تغییر در جایگاه فعال بود. نتایج دورنگ نمایی حلقوی و طیف سنجی فلورسانس بیانگر پایدارتر شدن ساختار پروتئین تثبیت شده و تاثیر مثبت تثبیت بودند. این مطالعه، اولین گزارش از تثبیت استرپتوکیناز بر روی پلی سیالیک اسید می باشد.

کلیدواژه ها:

استرپتوکیناز ، تثبیت ، پلی سیالیک اسید