اثر سرریزهای تحقیق و توسعه از طریق تجارت خارجی بر بهره وری کل عوامل تولید در ایران

بنا بر تئوری های جدید تجارت بین الملل و رشد اقتصادی درون زا، سرمایه گذاری در فعالیتهای تحقیق و توسعه، عامل افزایش رشد بهره وری کل عوامل تولید در کشورها است. تلاش برای دستیابی به فناوری از طریقتحقیق و توسعه داخلی برایکشورهای در حال توسعه امری کند و هزینه بر است. لذا این کشورها از طریق تجارت با سایر کشورهای جهان بویژه با کشورهای پیشرفته می توانند با بهره گیری از اثرات سرریز با هزینه کمتری به فناوری پیشرفته جهان دست یابند و سطح بهره وری خود را بهبود ببخشند. در نتیجه بهبود بهره وری هر کشور علاوه بر اینکه تحت تأثیر فعالیتهای تحقیق و توسعه داخل کشور می باشد،تحت تأثیر فعالیتهای تحقیق و توسعه شرکای تجاری نیز قرار می گیرد. از آنجا که مسأله اصلی مورد توجه در ارزیابی اثر سرریزهای تحقیق و توسعه بر بهره وری کل عوامل تولید، نحوه محاسبه انباشت تحقیق و توسعه خارجی است؛ هدف اصلی این - مطالعه، مقایسه نتایج حاصل از بررسی اثر سرریزهای تحقیق و توسعه بر بهره وری کل عوامل تولید طی دوره زمانی ) 06310631 ( با بکار گیری روش هم جمعی یوهانسن می باشد. این امر از طریق دو شیوه محاسبه مختلف انباشت تحقیق و توسعه خارجی شامل بررسی اثرات سرریز شرکای تجاری مستقیم و شرکای تجاری تصادفی صورت گرفته است. کم کشش بودن بهره وری کل عوامل تولید نسبت به متغیرهای توضیحی هر دو معادله مورد بررسی در بلندمدت را می توان به دلیل عدم بهره گیری کشور از سرریز های تحقیق و توسعه موجود در کالاهای وارداتی شرکای تجاری که هم بطور تصادفی و هم بطور مستقیم با ایران ارتباط برقرار می کنند دانست که این امر ناشی از بسته بودن اقتصاد ایران طی دوره زمانی مورد مطالعه است.