تاثیر مصرف مس- متیونین بر تغییرات مورفولوژیکی قلب در جوجه های گوشتی تحت استرس سرمایی

هدف از این تحقیق بررسی اثرات سطوح مختلف مس-متیونین بر تغییرات مورفولوژیکی قلب و در نهایت وقوع آسیت است. این طرح با 480 خروس راس 308 در قالب طرح کاملا تصادفی با شش تیمار و چهار تکرار اجرا شد. جوجه ها در دو سالن یکی با دمای نرمال از ابتدا تا انتهای دورخ و دیگری تحت استرس سرمایی از سن 25 روزگی تا 47 روزگی پرورش یافتند و از سه نوع جیره با سطوح مختلف (200، 100، 0) کیلوگرم/میلی گرم از مس-متیونین تا 47 روزگی تغذیه کردند. نمونه گیری از بافت قلب در سنین 33 و 47 روزگی صورت گرفت و ضخامت بخش های مختلف آن بررسی شد. داده های بدست آمده با نرم افزار اماری SAS و رویه GLM انالیز شدند و 0/05>p از نظر آماری معنی دار اعلام شد. نتایج حاصل نشان دادند که بیشترین تغییرات موفولوژیکی قلب در سن 47 روزگی مشاهده شده است. به این ترتیب که ضخامت بطن راست در سن 47 روزگی با اعمال سرما افزایش یافت و این میزان در تیمار کنترل (فاقد مکمل مس- متیونین) و تیمار با سطح مس-متیونین 100 کیلوگرم /میلی گرم بیشترین مقدار بود. همچنین بیشترین ضخامت بطن چپ در تیمار دارای 200 کیلوگرم/میلی گرم مس-متیونین مشاهده شد و نازکترین دیواره سپتوم در سالن با دمای پایین و در تیمار کنترل و تیمار دارای 100 کیلوگرم /میلی گرم مس- متیونین بود. با توجه به داده های حاصل از آزمایش می توان نتیجه گیری کرد که اعمال سرما منجر به افزایش ضخامت بطن ها و کاهش ضخامت سپتوم می شود و این تغیبرات مورفولوژیکی قلب منجر به بروز عارضه آسیت خواهد شد در حالیکه استفاده از مکمل مس-متیونین در سطح 200 کیلوگرم /میلی گرم توانسته است احتمال وقوع آسیت را کاهش دهد به طوریکه افزایش ضخامت بطن راست در این تیمار نسبت به افزایش ضخامت بطن چپ از سایر تیمارهایی که تحت استرس سرمایی قرار داشتند کمتر بوده است. با توجه به مباحث مذکور می توان نتیجه گرفت که مصرف سطح 200 کیلوگرم /میلی گرم مس-متیونین در مقایسه با سطح 100 کیلوگرم /میلی گرم مس-متیونین نتایج بهتری را در جلوگیری از تغییرات مورفولوژیکی قلب و در نهایت بروز آسیت نشان داده است.

کلیدواژه ها:

مس-متیونین ، استرس سرمایی ، جوجه های گوشتی ، آسیت ، ضخامت بطن ها