بررسی اثر عصاره هیدروالکلی سنبل الطیب بر یادیگری اجتنابی غیرفعال در موش صحرایی گنادکتومی شده نژاد ویستار

مشخص شده که یادگیری و حافظه از ضروریات بقاء هستند و با عوارض جانبی بعضی از داروهای شیمیایی و کاهش هورمون های جنسی در زمان سالمندی دچار آسیب می شوند. در این مقاله تاثیر عصاره ریشه گیاه سنبل الطیب بر یادیگری اجتنابی موش های صحرایی گنادکتومی مورد بررسی قار گرفته است. در این مطالعه از 36 سر موش صحرایی نر، نژاد ویستار با میانگین وزنی20±230 گرم استفاده شد. موش ها به 6 گروه 6 تایی تقسیم شدند. شامل گروه دست نخورده و یک گروه کنترل (دریافت کننده نرمال سالین) و گروه های تجربی که عصاره هیدروالکلی سنبل الطیب را به صورت حاد و داخل صفاقی در دوزهای 25، 50، 100، 150 میلی گرم بر کیلوگرم دریافت نمودن. پس از 15 روز از دوره بهبودی جراحی تزریق داخل صفاقی 30 دقیقه قبل از آموزش انجام گرفت. آزمون با استفاده از دستگاه شاتل باکس در روز آزمون و یک هفته بعد از آموزش و به مدت 5 دقیقه شاخص های استاندارد ارزیابی یادگیری اجتنابی از طریق مشاهده بررسی و ثبت شد. داده های جمع آوری شده با استفاده از نرم افزار SPSS و آنالیز واریانس یک طرفه و آزمون توکی (Tukey) تجزیه و تحلیل شدند. نتایج بدست آمده نشان می دهد عصاره در دوز 50 میلی گرم بر کیلوگرم به صورت معنی داری سبب افزایش مدت زمان تاخیر ورود به اتاق تاریک و کاهش معنی داری در مدت سپری شدن در اتاق تاریک در مقایسه با گروه کنترل داشت (0.001>P) عصاره هیدروالکللی سنبل الطیب به دلیل داشتن ترکیبات فتواستروژن مانند لیگنان و اپی ژنین احتمالا توانسته به شکل وابسته به دوز اثرات کاهش هورمون جنسی را در یادگیری جیران نماید. از آنجایی که استروژن گیاهی نسبت به هورمون های بدن کم دوام است لذا نتایج تکرار آزمون پس از یک هفته نشان داد که تزریق عصاره هیدروالکلی سنبل الطیب نتوانسته اثرات کاهش هورمون جنسی را در یادگیری موش صحرایی گنادکتومی جیران نماید.

کلیدواژه ها:

سنبل الطیب ، یادگیری اجتنابی غیرفعال ، حافظه ، موش صحرایی نر ، گنادکتومی