بررسی تاثیر سرمایه اجتماعی بر تعهد سازمانی کارکنان دانشگاه علوم پزشکی استان مازندران

از شاخص های سنجش میزان برتری سازمانها نسبت به هم، کارکنان شاغل در آن سازمانها هستند که میزان وفاداری و تعهدشان باعث می شود وظایف محوله را با کیفیت بالاتری به انجام برسانند. این امر موجب افزایش عملکرد، بهره وری و اثربخشی می شود. برعکس، افراد بی تفاوت یا بی مسئولیت در برابر اعمال محوله سازمان، این رفتار را به دیگران منتقل می کنند و باعث کاهش عملکرد افراد و تنزل سازمان از نظر کمی و کیفی می شود. حال باید فهمید که آیا سرمایه اجتماعی که یک عامل اساسی در پیوند افراد با یکدیگر است می تواند باعث ایجاد تعهد و یا افزایش آن در کارکنان یک سازمان شود؟ و نباید فراموش کرد، بدون سرمایه اجتماعی، هیچ اجتماعی به هیچ سرمایه ای نمی رسد، بطوری که بسیاری از گروه ها، سازمانها و جوامع انسانی، بدون سرمایه اقتصادی و صرفا با تکیه بر سرمایه انسانی و اجتماعی توانسته اند به موفقیت دست یابند. اما هیچ مجموعه انسانی، بدون سرمایه اجتماعی نمی تواند اقدامات مفید و هدفمندی انجام دهند. مفهوم سرمایه اجتماعی در سازمانها برای اولین بار در سال 1999 توسط لینا وارد ادبیات مدیریتی و سازمانی شد، و تعهد سازمانی نیز در 30 سال اخیر بیشتر مورد توجه قرار گرفته و نتایج اکثر پژوهش ها نشان می دهد افرادی که تعهد بیشتری به سازمان دارند دارای عملکرد بالاتری هستند و بهره وری آنها بالاتر است. همچنین توجه زیاد به تعهد سازمانی در این سالها از این موضوع ناشی می شود که، رابطه ترک خدمت، منفی است و چنین استنباط می شود که احتمال اینکه کارکنان متعهدسازمان را ترک کنند کمتر است. اما کمتر به عوامل ایجاد و تقویت کارکنان پرداخته شده و بیشتر به نتایج آن توجه شده و مورد پژوهش قرار گرفته است. و اگر پژوهشی هم انجام شده به زمینه های مادی ایجاد تعهد پرداخته شده است مانند پاداش و مزایا، و علل غیر مادی آن تا کنون بسیار محدود مورد پژوه در عصر حاضر نیروی انسانی یکی از مهمترین شاخصهای پیشرفت و توسعه یافتگی جوامع بشمار می رود. و کشوری می تواند مسیر رشد و بالندگی را طی نماید که با مشارکت تمامی اقشار جامعه زمینه های لازم برای شکوفایی استعدادهای نهفته و بهره گیری از امکانات مادی، انسانی و فرهنگی جامعه را فراهم آورد.