مدلسازی و تعیین موقعیت بهینه قرارگیری دوربرگردان های میانه ای در تقاطع ها مطالعه موردی تقاطع پژوهش شهر یزد

گزینه های غیرهمسطح جهت بهبود تراکم ترافیک در تقاطع های چراغدار اغلب زمان بر و موجب صرف هزینه های اقتصادی زیادی شده است. یکی از روش های غیرمتعارف پیشنهاد شده، استفاده از دوربرگردان در رویکردهای تقاطع و حذف حرکت های گردش به چپ مستقیم در محل تقاطع است. نرم افزار های مدلسازی و شبیه سازی ترافیک یکی از روش های مناسب جهت ارزیابی این گونه طرح ها قبل از اجرا می باشند. در این مطالعه، ابتدا یکی از تقاطع های چهارراهی معمول شهر یزد با حجم ترافیک بالا و تعداد فازهای قابل توجه و انواع حالت های بکارگیری دوربرگردان در این تقاطع در محیط نرم افزار VISSIMمدلسازی و سپس عملکرد گزینه های مختلف با یکدیگر مقایسه و بهترین گزینه جهت اجرا پیشنهاد شده است. در این رابطه حالت های مختلف بکارگیری دور برگردان شامل ایجاد دوربرگردان در دو رویکرد متقابل با حجم گردش به چپ بالاتر، ایجاد دوربرگردان در دو رویکرد متقابل با حجم گردش به چپ پایین تر و ایجاد دوربرگردان در چهار رویکرد در نظر گرفته شده و برای دو حالت اول گردش به چپ غیرمستقیم در دو رویکرد یا چهار رویکرد و برای حالت سوم وضعیت های 1RT+UT و 0RTUT+مورد بررسی قرار گرفتند. برای هر وضعیت، سه مقدار 120و 172 و 032 متر به عنوان فاصله بین دوربرگردان تا تقاطع انتخاب گردید. از شاخص زمان سفر جهت مقایسه عملکرد گزینه های مختلف مورد استفاده شد. نتایج حاصل از این مطالعه نشان داد که انواع حالت های بررسی شده با دوربرگردان دارای عملکرد مناسب تر نسبت به وضعیت اولیه تقاطع بوده و بهترین عملکرد مربوط به استفاده از دوربرگردان در رویکردهای با حجم گردش به چپ بالاتر است

کلیدواژه ها:

تقاطع های غیرمتعارف ، شبیه سازی ترافیک ، تقاطع با دوربرگردان میانه ای ، گردش به چپ غیرمستقیم