بررسی پتانسیل آللوپاتی چغندرقند آفتابگردان وپنبه برجوانه زنی ورشدگیاهچه علف هرزخرفه Portulaca oleracea

بدترین اثر علف های هرز در اکوسیستم های زراعی، تاثیر زیانبار آنها بر گیاهان زراعی از طریق رقابت برای کسب منابع محدود است. روش های مختلفی برای کنترل با علف های هرز توصیه می شود. از جمله این روش ها، استفاده از گیاهان دارای آللوپاتی می باشد. به منظور بررسی اثرات آللوپاتی گیاهان پنبه، چغندرقند و آفتابگردان بر جوانه زنی و رشد علف هرز خرفه، آزمایشی در قالب طرح کاملاً تصادفی با چهار تکرار در شرایط آزمایشگاهی مجتمع آموزـش عالی شیروان در سـال 94-1393 انجام شد. تیمارهای آزمایش شامل: شاهد(آب مقطر)، غلظت های عصاره آبی 10% ، 20 و 30% گیاهان فوق بود. نتایج نشان داد که تاثیر عصاره چغندرقند، پنبه و آفتابگردان بر صفات درصد جوان هزنی، سرعت جوانه زنی، طول ساقه چه، طول ریشه چه، وزن خشک ساقه چه و ریشه چهخرفه معنی دار بود. عصاره آبی چغندرقند و پنبه به ترتیب بیشترین و کمترین تاثیر بازدارندگی بر جوان هزنی بذور خرفه داشت. بطوری که غلظت های عصاره چغندرقند بطور کامل از جوان هزنی بذور خرفه ممانعت نمود. درحالی که عصاره آبی پنبه و آفتابگردان در غلظت 10% به ترتیب 35 و 21 درصد افزایش معنی داری در طول ساقه چه خرفه نسبت به تیمار شاهد مشاهده شد در حالی که این روند با افزایش غلظت عصاره های آبی باعث کاهش طول ساقه چه خرفه شد. وزن خشک ساق هچه و ریشه چه با افزایش غلظت عصاره آبی پنبه، افزایش یافت بطوری که بیشترین وزن خشک ساقه چه و ریشه چه تحت تاثیر عصاره های آبی، در غلظت 30% ، نسبت به تیمار شاهد به ترتیب 19 ، 5/18 درصد افزایش یافت در حالی که عصاره آبی آفتابگردان باعث کاهش معن یدار وزن خشک ساقه چه و ریشه چه شد. به طوری که بیشترین تاثیر بازدارندگی در وزن خشک ساقه چه و ریشه چه در غلظت 20% به ترتیب 5/23 ، 55 درصد نسبت به تیمار شاهد کاهش داشت

کلیدواژه ها:

آللوپاتی ، علف هرز ، وزن خشک ، خرفه وآفتابگردان