تدریس تحولی معلمان به عنوان پیش بین باورهای خودکارآمدی و یادگیری خودتنظیم دانشآموزان

هدف پژوهش حاضر، بررسی رابطه ی تدریس تحولی معلمان با خودکارآمدی و یادگیری خود تنظیم دانش آموزان دختر و پسر پایه ی ششم مدارس ابتدایی اردبیل بود. برای این منظور 490 دانش آموز بااستفاده از روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای انتخاب شدند. ابزار پژوهش شامل پرسش نامه 16 سوالی تدریس تحولی(TTQ) بیچامپ وهمکاران( 2010)، پرسش نامه 8سوالی خودکارآمدی تحصیلیMSLQ برگرفته از پینتریج و دیگروت( 1990) و پرسش نامه 22 سوالی یادگیری خودتنظیم پینتریج ودیگروت( 1990 ) بوده است. داده ها از طریق تحلیل عاملی تاییدی و رگرسیون چندگانه تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها نشان دادند که متغیر های نفوذ آرمانی، انگیزش الهام بخش، ملاحظات فردی و تحریک عقلانی پیش بین معناداری برای خودکارآمدی دانش آموزان، است(P<0/01).همچنین متغیر های نفوذآرمانی، انگیزش الهام بخش، ملاحظات فردی و تحریک عقلانی نیز پیش بین معناداری برای یادگیری خودتنظیم دانش آموزان، هستند(P<0/01).

کلیدواژه ها:

تدریس تحولی ، خودکارآمدی ، خودتنظیمی