نقش مدیریت استعداد در توسعه اعتماد میان فردی و سازمانی

امروزه یک اولویت مهم برای گروه های منابع انسانی،جذب،استخدام و حفظ استعداد هایی است که در حال حاضر یک مزیت رقابتی به شمار می آید . ازآن جا که کارکنان به سازمان هایی تمایل دارند که بتوانند به طور مداوم به ارتقا سطح یادگیری وبهبود آن بپردازند و همچنین میزان درک از اعتماد سازمانی در آنجا بالا باشد، مدیریت استعداد ، برای کارکنان ، فرصت های آموزش فراهم می کند تا باعث افزایش احساس تعلق و نگه داشتن آن ها در سازمان شوند. با توجه به این که شرکت های امروزی درصدد هستند تا از طریق پرورش نیروی انسانی خود، راه کار های کسب وکار موجود در سازمان را تعالی بخشند بررسی مدیریت استعداد به عنوان یک رویکرد جدید می تواند تحولی در مدیریت نیروی انسانی ایجاد کند و نقاط ضعف و اشکالات وارد بر رویکرد های قدیمی را مرتفع نماید. از این رو کسب و کار ها باید توانایی شناخت افراد با استعداد، ارائه آموزش لازم به آن ها و حفظ و نگه داری کارکنان با ارزش را برای بلند مدت داشته باشد. همچنین اعتماد نیز یک عامل ضروری و بنیادی برای موفقیت فردی و سازمانی می باشد و بالا بودن اعتماد درون سازمانی مزایای فراوانی برای سازمان خواهدداشت که مهم ترین آن ها حفظ افراد، تعامل بین افراد و... می باشد. به عبارتی بالا بودن سطح اعتماد ، ضعف در سایر منابع را تا حدی جبران می کند. از آن جا که اعتماد و فرآیند مدیریت استعداد در ارتباط با منابع انسانی سازمان است و بر منابع انسانیتاثیر فزاینده ای دارند، از این رو هدف مقاله حاضر بررسی نقش مدیریت استعداد در توسعه اعتماد میان فردی و سازمانی میباشد. برای دستیابی به هدف مذکور سعی شده است تا با بررسی ادبیات موضوعی مرتبط با این دو مقوله ، مبنایی برای بررسیو مطالعات بیشتر در دنیای واقعی ارائه شود.

کلیدواژه ها:

مدیریت استعداد ، اعتماد میان فردی ، اعتماد سازمانی