مقایسه اثرات سطوح مختلف کنگرفرنگی (Synara scolymus L) بر عملکرد رشد و وزن اندامهای داخلی جوجه های گوشتی

این آزمایش به منظور بررسی اثرات سطوح مختلف گیاه کنگر فرنگی بر عملکرد رشد و خصوصیات لاشه جوجه‌های گوشتی در مرغداری تحقیقاتی دانشکده علوم دامی دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی گرگان در اسفند ماه 1389 انجام شد. بدین منظور از تعداد 300 قطعه جوجه یک روزه از سویه راس 308، در قالب طرح کاملاً تصادفی با 4 تیمار (شامل5/1 درصد پودر کنگرفرنگی، 3 درصد پودر کنگرفرنگی، 300 میلی‌گرم ویتامین E و گروه کنترل) و 5 تکرار و 15 قطعه جوجه در هر تکرار استفاده شد. در پایان آزمایش از هر تکرار، 2 قطعه پرنده با وزنی نزدیک به میانگین وزنی تکرار انتخاب و جهت بررسی درصد چربی شکمی و وزن اندام‌های گوارشی کشتار گردید. میزان ترکیبات موجود در برگ کنگرفرنگی شامل فلاونوئید و فنل کل با روش Folin-Ciocalteu و آنتی‌اکسیدان‌ها با روش DPPH اندازه گیری و به ترتیب 614/1، 387/2 و92/6 تعین شدند. نتایج نشان داد، در پایان هر دو مقطع 21 و 42 روزگی بیشترین و کمترین وزن بدن و افزایش وزن به ترتیب مربوط به جوجه‌های تغذیه شده با جیره غذایی ویتامین E و کنترل بود. در کل دوره پرورشی (42-1 روزگی) نیز کمترین و بیشترین ضریب تبدیل به ترتیب مربوط به تیمار کنترل و ویتامین‌E بود (05/0P<). اثر تیمارهای آزمایشی برچربی شکمی، وزن و طول دستگاه گوارش بجز بر وزن و طول سکوم در سایر اندام‌های گوارشی معنی‌دار نبود.

کلیدواژه ها:

کنگرفرنگی ، جوجه گوشتی ، عملکرد ، اندام‌های گوارشی