بررسی بستر مناسب جهت تولید ورمی کمپوست از ضایعات آلی

استفاده از کودهای شیمیایی در مزارع علی رغم بازدهی اولیه خوب،در درازمدت اثرات سوئی برجا می گذارد.تداوم مصرف این مواد علاوه بر کاهش نفوذ پذیری خاک،ساختمان خاک را تخریب کرده،با پایین آوردن نسبت کربن به نیتروژن وزن مخصوص خاک را افزایش داده،تناسب مواد غذایی موجود در خاک را به هم زده و از همه مهمتر آلودگی زیست محیطی را به همراه خواهد داشت. با به کارگیری روشهای طبیعی از جمله افزودن بیوهوموس حاصل از فعالیت های کرم خاکی به زمین های زراعی(ورمی کمپوست)،حاصلخیزی خاک افزایش یافته و بافت خاک اصلاح می شود.لذا در این تحقیق با افزودن تعداد یکسان کرم خاکی به پنج بستر کشت متفاوت شامل(پوست سیب زمینی،کودگاوی،کود اسبی،تفاله سیب وبستر خاک و بقایای گیاهی به عنوان شاهد)در یک دوره سه ماهه و در شرایط یکسان،با پنج تکرار،تعداد کرم ها و پیله ها مورد شمارش قرار گرفت.جهت انجام آنالیزهای آماری از نرم افزارهایSPSS و Excel استفاده شده و مقایسه میانگین ها توسط روش دانکن انجام شد.بیشترین میانگین مربوط به تعداد کرم در ماه سوم در بستر کود اسبی با 335کرم و کمترین میانگین مربوط به تفاله سیب با 0.6بود که ار تعداد آنها با گذشت زمان کاسته می شود.از نظر تعداد پیله نیز بستر کود اسبی با 473.6 بیشترین و بستر سیب زمینی با 6.8 پیله و تفاله سیب بدون پیله،کمترین تعداد پیله را دارا بود.بستر خاک و بقایای گیاهی به عنوان شاهد،با 68 پیله عملکرد متوسطی از خود نشان دادند.

کلیدواژه ها:

پیله ، روش دانکن ، کودشیمیایی ، ورمی کمپوست ، بیوهوموس