بررسی تغییرات مکانی قابلیت هدایت الکتریکی و اسیدیته خاک با استفاده از روش های زمین آماری (مطالعه موردی: شهرستان فیروزآباد

در دهه های اخیر مبانی دانش زمین آمار به خوبی گسترش یافته و توانایی این شاخه از آمار کاربردی در بررسی و پیش بینی متغیرهای مکانی مشخص شده است. شناخت این تغییرات به ویژه در اراضی کشاورزی جهت برنامه ریزی و مدیریت دقیق امری اجتناب ناپذیر است. با توجه به ساده بودن محاسبات و کم هزینه بودن روش های زمین آمار و انتخاب یک روش درون یابی بهینه می تواند اهمیت زیادی در سودآوری و نیل به بهره بری پایدار در پژوهش های خاک شناسی داشته باشد. این تحقیق با توجه به اهمیت زیاد شوری در خاک های ایران، با هدف بررسی یک روش درون یابی مناسب برای تخمین قابلیت هدایت الکتریکی عصاره اشباع خاک (EC) و اسیدیته خاک (pH) انجام شده است. بدین منظور از منطقه مورد مطالعه تعداد 71 نمونه خاک تهیه و EC و pH آنها اندازه گیری شد. پس از نرمال سازی داده ها ، نیم تغییر نمای هر یک از ویژگی های مورد مطالعه محاسبه و بهترین مدل به آنها برازش داده شد. سپس ویژگی های مورد مطالعه در نقاط نمونه برداری نشده با روش های مختلف میان یابی کریجینگ و وزن دهی عکس فاصله (IDW) با توان های1، 2، 3 و 4 و با استفاده از نرم افزار+GS تخمین زده شد و دقت تخمین با استفاده از معیارهای آماری مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج نشان داد که بهترین مدل نیم تغییر نما برای تغییرات مکانی ویژگی های مورد مطالعه در این پژوهش مدل گوسی می باشد. همچنین نتایج پژوهش نشان داد روش IDW برای EC با توان های 1، 3 و 4 و برای pH با توان های 3 و 4 در مقایسه با سایر روش های به کار رفته مناسب تر بوده و تخمین های دقیق تری ارائه می دهد

کلیدواژه ها:

درون یابی ، شوری ، قابلیت هدایت الکتریکی ، کریجینگ