بهبودکارایی الگوریتم مسیریابی DSR با استفاده ازبهینه سازی پویای مسیر

درشبکه های سیارموردی مسیر ایجاد شده بین مبدا و مقصد با استفاده ازپروتکل مسیریابی DSR درطول زمان ثابت است و مسیرجدید تنها پس ازخرابی مسیر موجود ایجاد می شود درحالیکه مسیرجاری ممکن است تحت تاثیر حرکت نودها و تغییر توپولوژی شبکه حالت بهینه خود را از دست بدهد زیرا ممکن است بتوان مسیرکوتاهتری بین مبدا و مقصد ایجاد نمود و تعدادی از نودهای اضافی موجوددرمسیر را حذف کرد درپروتکل مسیریابی DSR نودها با قرار گرفتن درحالت بدون قاعده و شنود بسته های ارسالی نودهای همسایه بصورت مسیرهای فعال را کوتاه می کنند اما قرار گرفتن نودها درحالت بدون قاعده و شنود تمامی بسته های ارسالی همسایه ها موجب ایجاد سربار و افزایش مصرف انرژی می شود. دراین مقاله روشی پیشنهاد شده است که بدون نیازبه قرارگرفتننودها در حالت بدون قاعده درصورت امکان نودهای اضافی موجود درمسیر را حذف کرده و مسیر را کوتاه م یکند.

کلیدواژه ها:

بهینه سازی مسیر ، پروتکلهای مسیریابی ، شبکه های سیار موردی ، DSR