ساختار کلی شبکه های بر روی تراشه و افزایش ارایی با منطق فازی

سیستم های روی سیلیکون متفاوت از سایر سیستم ها باید به گونه ای صحیح طراحی شوند که نیازی به تغییر یا تعمیر در آنها نباشد، زیرا این کار برای آنها عملاً غیرممکن می باشد. در حقیقت با نگاه به روش های طراحی اتصالات روی تراشه، مقایسه ی این اتصالات با اتصالات گسترده ی روی شبکه ی اینترنت می تواند مفید باشد. ارتباطات بر روی تراشه باید پرسرعت باشد. به همین دلیل روش های ایجاد شبکه بر روی تراشه باید ساده و مؤثر باشد و پهنای باند، تأخیر و مصرف توان برای ارتباط بهتر مورد مقایسه قرار گیرند. در این مقاله پیروز اتخاذ تصمیمات مسیریابی بهتر، روش الگوریتم مسیریابی انطباقی مبتنی بر منطق فازی که در آن مسیر بر اساس شرایط موجود شبکه تعیین می گردد را پیشنهاد می کنیم. این الگوریتم، ترافیک را بین مسیریاب هایی با ازدحام کمتر و یا با ظرفیت بافر بیشتر در جهت دوری از ازدحام شبکه توزیع می کند. خروجی کنترلرهای فازای سطح ازدحام می باشد تا در هر مسیریاب، مسیریاب همسایه با کمترین مقدار ازدحام برای هدایت بسته انتخاب شود. نتایج حاصله از آزمایش بیان کننده آن است که روش میریابی مبتنی بر منطق فازی باعث بهبود عملکرد و نیز افزایش قابل اغماض بالاسری سخت افزاری می گردد.

کلیدواژه ها:

الگوریتم مسیریابی انطباقی ، خوشه بندی ، شبکه درون تراشه ای ، منطق فازی