بررسی تأثیر دانهبندی و ایجاد بافت درشت به روش شیارزدن بر مقاومت لغزندگی روسازیهای بتنی راه

ایجاد مقاومت لغزندگی کافی یکی از الزامات مهم و اجتنابناپذیر در ساخت روساز یهای بتنی است. انتخاب روش پرداخت سطح رویه، عاملی است که اثرات عمدهای بر خصوصیات اصطکاکی سطح دارد. با این حال، هنوز دستورالعملجامعی برای شناسایی و انتخاب روش ایجاد بافت روسازیهای بتنی که مجموعه عوامل فنی، اقتصادی، زیس تمحیطی و ایمنی راه را در برگیرد، وجود ندارد. هدف از این پژوهش آزمایشگاهی، تعیین رابطه بین مشخصات بافت درشت ایجادشده و مقاومت لغزندگی روسازیهای بتنی میباشد. برای این منظور با درنظر گرفتن سه تیپ دان هبندی مختلف براساس تفاوت در بزرگترین اندازه اسمی سنگدانههای آنها، به ارایه سه طرح اختلاط مناسب اقدام شد. پس از پذیرش این سه تیپ مخلوط، برای ساخت نمونههای مربوط به آزمایشهای آونگ انگلیسی و پخش ماسه، روش شیار زدن (دروضعیت بتن پلاستیک) بهکار گرفته شد تا میزان تأثیر این روش بر خصوصیات بافت ریز و بافت درشت رویههای بتنی، ارزیابی گردد. شیارها در سه پهنا و چهار فاصله مختلف، روی سطح ایجاد شدند و نمون هها در سه امتداد طولی وعرضی و مورب، تحت آزمایش آونگ انگلیسی قرار گرفتند. نتایج بهدست آمده نشان می دهن د که ایجاد بافت روی سطح بتن، مقاومت لغزندگی را به میزان قابل توجهی افزایش میدهد. همچنین با افزایش پهنا و کاهش فواصل شیارها، اصطکاک بیشتری تولید میشود و هرگاه بافت ایجاد شده در امتداد عمود بر جریان ترافیک باش د، بالاترین میزاناصطکاک را دارد.

کلیدواژه ها:

مقاومت لغزندگی ، روسازی بتنی ، شیارزدن ، بافت ریز ، بافت درشت ، آونگ انگلیسی ، پخش ماسه