تبیین ساختار تحلیلی استراتژی در سازمان های پژوهش و فناوری مستقل

مطالعه ادبیات سازمان های پژوهش و فناوری و بررسی های انجام شده در مورد دلایل عدم توفیق آنها در ایفای نقش و رسالت خود و کم اهمیت شدن و عدم اثربخشی آنها نشان می دهد که اغلب این سازمان ها یا استراتژی مشخصی نداشته اند یا راهبردهای آنها با الگوهای مناسب تدوین و اجرا نشده است. از سوی دیگر بسیاری از مدیران سازمان های پژوهش و فناوری با رویکرد مدیریت راهبردی آشنا هستند اما هر یک تعبیر خاص خود را از این مفهوم دارند. بر این اساس موضوعی که مطرح می شود این است که چه تعبیری از استراتژی در سازمان های پژوهش و فناوری می شود؟ به طور کلی راهبرد سازمانی تعیین می کند که سازمان می خواهد در آینده به چه سمتی برود و چگونگی رسیدن به آن را ترسیم می نماید. در این مطالعه به تبیین ساختار تحلیلی استراتژی در سازمان های پژوهش و فناوری مستقل پرداخته شده است و این طور نتیجه گیری می شود که در سازمان های پژوهش و فناوری استراتژی با شناسایی یک فرصت فناورانه بر اساس یک چالش صنعت آغاز و با حصول به شایستگی فناورانه مرتبط با آن چالش در زمان مقرر و با بودجه قابل قبول به طور موفق تحقق یافته است. در ساختار تحلیلی استراتژی در سازمان های پژوهش و فناوری پس از تعیین شایستگی های فناورانه مورد نیاز و راه حل های فناورانه مختلف برای رسیدن به آنها باید روش دستیابی به هر یک از آن راه حل های فناورانه را بررسی نمود. روش های دستیابی به هر راه حل فناورانه طیفی را تشکیل می دهند که یک سوی آن انتقال فناوری خارجی و سوی دیگر آن خلق درونزای آن در سازمان های پژوهش و فناوری است . در میانه این طیف نیز انواع مشارکت ها و همکاری های فناورانه برای دستیابی به فناوری موردنظر مطرح می شوند که از آن جمله می توان به پیمان های کوتاه مدت و بلند مدت راهردی و سرمایه گذاری مشترک اشاره نمود.

کلیدواژه ها:

سازمان های پژوهش و فناوری ، استراتژی ، ساختار تحلیلی استراتژی ، فرصت های فناورانه ، راه حل های فناورانه ، راهکاریابی استراتژیک