تأثیر حافظ در ادبیات مجاری

حافظ، نماینده ی اوج اعجاز زبان فارسی است . شعر او، حکایتگر وسعت روح آدمی و نماد ژرفایی و پرمعنایی زیست اوست که از عشق و صدق تعلیم گرفتهاست؛ از این رو، هرچند تعابیر چند وجهی و شبکه ی درهم تنیده ی موسیقی لفظی و معنوی کلامش، قابل ترجمان نیست ولی رنگ آشنای دنیای او را هر انساناندیشمندی درمی یابد و می پسندد و شیفته وار قدم به جهان برساخت ه ی او می نهد.اروپائیان از قرن هفدهم میلادی با ادبیات فارسی آشنا شدند . زمینه ساز این آشنایی ترجمه ی اشعار فردوسی، حافظ، خیام و سعدی به زبان های غربی بود .مردم مجارستان، نخستین بار به سال 1771 م. به همت کرولی رویتسکی سفیر امپراتوری اتریش مجارستان در خاورمیانه، حافظ و اشعار وی را شناختند .اشعاری که رویتسکی از دیوان حافظ برگزیده بود، مورد توجه شاعران و ادیبان مجاری قرار گرفت. پس از رویتسکی، چند نفر دیگر از ادیبان مجاری که با زبانو ادب فارسی آشنایی یافتند، بخش دیگری از غزلیات حافظ را در فاصله ی قرن هجدهم تا سال های اخیر ترجمه کردند. این ترجمه ها، گاه در مجموعه هایمستقل و گاه در جنگ هایی همراه با ترجمه ی اشعار دیگر شاعران ایرانی و حتی شرقی منتشر شده اند. در این مقاله، برای نخستین بار در ایران به ترجمه ی شعر حافظ در ادبیات مجاری پرداخته می شود.

کلیدواژه ها:

حافظ ، زبان مجاری