بررسى سبک نثر شاعرانه در عبهرالعاشقین

روزبهان بقلى شیرازى از پرآواز هترین عارفان قرن ششم است. یکى از مهمترین آثار فارسى او عبهرالعاشقین است که جدا از اهمیتى که در شناخت عرفانعاشقانه دارد، از نظر نثر برجسته و شاعران هاش نیز در خور توجه و تأمل است این مقاله سبک نثر شاعرانه عبهرالعاشقین را از سه منظر موسیقی و نظم دربیان، زبان اسلوب بیان و تخیل که مهم ترین عناصر شاعرانگی کلام محسوب می شوند بررسی کرده و نمونه هایی از کلام شاعرانه روزبهان را در معرض دید وداوری مخاطبان قرار داده است. بر اساس یافته های این پژوهش جلوه هاى گوناگون موسیقى کلام، صور خیال، عاطفه اى عمیق که بازتاب تجربه هاى عرفانى نویسنده است، زبان برجسته و خاص و ابهام برخاسته از آن، از جمله عناصرى هستند که از نثر عبهرالعاشقین آشنایى زدایى کرده و آن را به نثری شاعرانه مبدل ساخته که در میان تمامى آثار منثور عرفانى فارسى متمایز و برجسته است. روزبهان با استفاده از این عناصر ظرفیت هاى عادى زبان معیار را براى ثبت یا بیان بخشى از تجرب ههاى روحانى اش که عمدتاً منطق گریز و بیا ن ناپذیرند افزایش داده است. از سوى دیگر به نظر مى رسد ذهن و جان زیباپسند روزبهان در این آثار در پى شهود و ادراک زیبایى بر پهنه نثر فارسى نیز بوده است.

کلیدواژه ها:

روزبهان بقلى شیرازى ، سبک ، عبهرالعاشقین ، نثر شاعرانه ، نثر عرفانى