نماگرایی درپاریس پارادوکس درمدیریت نمای شهری پاریس

پاریس یکی ازجذاب ترین و توریستی ترین شهرهای دنیاست جذابیت پاریس تنها به بناها و نشانه های تاریخی و باارزش آن نیست بلکه خود شهرعامل جذب توریست به شمار میرود وحدت فضا و مدیریت یکپارچه این شهررا ازسایرشهرهای توریستی متمایزمی کند فضاهای پیاده مقیاسهای انسانی توقف گاه ها یکناره رود سن و نمایشهای خیابانی درشهر باعث شه تا پرسه زدن درخیابانها و مقابل ساختمان ها ازورود به آنها خوشایندتر باشد پاریس ازدوبخش کاملا متمایز تشکیل میشود بخش سنتی و بخش مدرندرپاریس سنتی معماری یکپارچه هماهنگ و تقریبا تک رنگ پاریسی را شاهد هستیم حال آنکه پاریس مدرن دارای معماری بین المللی است که دربسیاری ازشهرهای اروپایی نظیر آن مشاهده میشود درمنظرونمای شهرپاریس اما قاطعیت مدیران پاریس دراعمال سیاست محافظه کارانه نگهدار ینماهای شهری کاملا پیداست نفوذمدرنیته و معماری امروز درمناطق مرکزی شهرنزدیک به صفر است تنها رابط میان دوبخش شهر رودخانهسن است که البته کناره های آن هم متناسب با بستر درمکانهای متفاوت به صورمختلف ساماندهی شدها ست این سیاست میراث تاریخی شهر را به خوبی محافظت کرده و تمامی نوآوریهاوبین المللی گریها را به نقاط دورتر انتقال داده است این نوشتار درپی یافتن و تحلیل تاثیرات نهضت نماگرایی درمنظرشهری پاریس امروز است و بدین منظر به مستندات موجود و مطالعات و نقدهای صورت گرفته به این نهضت استنادمیکند

کلیدواژه ها:

پاریس ، مدیریت نمای شهری ، نهضت نماگرایی