گردشگری شهری به مثابه راهبرد توسعه خلاق در بافتهای فرسوده

ظهورنظریات توسعه درون زا ازاوایل قرن بیستم تاکنون، نیاز به مرمت بافتهای فرسوده درونی شهرها را الزامی وده به دو دسته کلی واجد ارزش و فاقد میکند. بافت های فرس ارزش تقسیم میشوند. جدیدترین رویکردهای مرمتی، با توجهبه بیانی هها و منشورهای جهانی، با جامع نگری، سعی در تکیه بر میراث موجود در بافتهای فرسوده واجد ارزش و تلفیق اقتصاد و فرهنگ و احیای پایدار بافتهای تاریخی از طریق تعیین نقش آنها درسازمان فضایی شهر دارد. یکی از رویکردهای مطرح در این زمینه، رویکرد گردشگریدربرنامه ریزی شهری است این مقاله ضمن معرفی مفهوم توسعه خلاق با بررسی دونمونه موردی محله تئودوس استیونز ولیداهمیلتون واسکله کلارک سعی درمعرفی رویکرد گردشگری به عنوان ابزاری کارامد جهت دستیابی به توسعه خلاق و برشمردن تعدادی ازاصول آن را دارد

کلیدواژه ها:

توسعه خلاق ، گردشگری ، بافت فرسوده ، جامع نگری