ارائه چارچوب نظری پیچیدگی برای مدیریت و کنترل پروژه های صنعت ساخت

فرض رویکرد متعارف مدیریت پروژه این است که با جهانی منظم و قابل پیش بینی روبه روست. این درحالی است که ویژگی هایی هم چون تعداد زیاد اجزا، وابستگی متقابل میان آنها، درجه بالای هم افزایی، تنوع اجزا و مهم تر از همه، رفتار غیرخطی که از مشخصه های اصلی سیستم های پیچیده می باشد، باعش شده ماهیت پروژه های ساخت، کاملاً متفاوت باقبل به نظر آید. درابتدا معمولاً پیچیدگی یک مشکل به نظر نمی رسد، اما با شکل گیری در داخل ساختار پروژه و گسترش مشکل به عنوان تابعی از اجرای کار پروژه، عدم تعادل به راحتی رخ داده و موقعیت پروژه را بحرانی خواهد کرد. در این موقعیت هریک از عوامل اصلی پروژه، عاملی را به عنوان عامل تغییر دهنده شرایط نام خواهند برد. در چنین شرایطی، مدیران پروژه علاوه بر حل پیچیدگی پروژه و ارائه راهکارهای لازم باید قادر به جلب حمایت ذی نفع های کلیدی باشند تا بتوانند راهکارها را اجرایی کند. این درصورتی است که در پروژه های واقعی دلایل مدیران پروژه برای حامیان، غیرمنطقی جلوه داده و حتی ازنظرآنها بخش دیگری از پروژه مهم تر به نظر می رسد. در واقع بسیاری از حمایت کنندگان پروژه درک متفاوتی از پیچیدگی پروژه نسبت به درک مدیران پروژه خواهند داشت. این موقعیت در هنگام نگه داشتن پروژه در زمان برنامه ای، تشدیدتر خواهد شد. باافزایش پیچیدگی تحت این فشار، تمرکز مدیران پروژه بیشتر به سمت داخلپروژه است، مدیران پروژه فرصتی برای اندیشیدن به محیط اطراف و یا درنظر گرفتن احتمالات مختلف را نخواهند داشت. درصورتی که از منظر سیستمی، مشکلاتی که در سیستم رخ می دهد معمولا دارای عللی چندگانه است. در این تحقیق به دنبال ارائه چارچوب نظری برای شناخت پیچیدگی پروژه، ابتدا پیچیدگی تعریف شده و پروژه ساخت به عنوان پروژه پیچیده اثبات می شود. در ادامه به منظور ارائه چارچوبی مشترک برای درک یکسان عوامل پروژه، انواع مختل پیچیدگی و شاخص های خاص هر نوع پیچیدگی معرفی و تشریح خواهد شد.

کلیدواژه ها:

پیچیدگی ، شاخص های پیچیدگی ، مدیریت پروژه ، صنعت ساخت