رابطه همبستگی بین کیفیت های محیطی و تداوم حیات شهری در عرصه های عمومی (نمونه موردی : جلفای اصفهان)

فضاهای شهری یکی از چالش های حرفه طراحی شهری بوده و نظریات بسیاری برمبنای شرایط و تجربیات مختلف مطرح شده است. در این راستا ، سرمایه اجتماعی به عنوان یکی از شاخصه های مطرح در علوم اجتماعی اخیراً در حوزه طراحی شهری نیز به عنوان ابزاری هرچند مفهومی جایگاهی ویژه یافته است. در این پژوهش ، با توجه به اینکه ارتقای کیفیت های محیطی به عنوان راهکار ارتقای حیات شهری مدنظر است ، سعی بر آن شده که با جستجوی روابطی منطقی میان سطح شاخص سرمایه اجتماعی و کیفیت های محیطی ، بتوان با ارایه رویکردی شهرسازانه از سرمایه اجتماعی ، آن را به عنوان ابزاری عملیاتی در طراحی شهری به کار بست. کیفیت های محیطی انتخاب شده در این پژوهش در راستای پاسخگویی به نیازهای رفتاری کاربران فضا ، خلق فضاهای شهری اجتماع پذیر و ارتقای تعاملات اجتماعی در فضاهای شهریست. جهت حصول نتیجه نهایی پژوهش و یافتن رابطه همبستگی میان سطح تعاملات اجتماعی و سطح کیفیت های محیطی ، کمی سازی کیفیت های محیطی انجام گرفته است تا بتوان نتایج کمی شده کیفیت های محیطی با سطح شاخص سرمایه اجتماعی که از تحلیل پرسش نامه های برداشت شده در محدوده به دست آمده است را با هم قیاس کرد. در راستای کمی سازی کیفیت های محیطی ، تکنیک تحلیل سلسله مراتبی در دو مرحله ، جهت تعیین اوزان هریک از زیرسنجه های کیفیت های محیطی و هریک از کیفیت ها برای محاسبه برآیند نهایی کیفیت های محیطی اعمال شده است. نتایج پژوهش حاضر مبنی بر وجود رابطه مستقیم بین سطح شاخص سرمایه اجتماعی و برآیند زیرسنجه های کیفیت های محیطی در محله جلفای اصفهان به عنوان نمونه مطالعاتی است . در عین حال روابط به دست آمده روابطی غیرخطی است که دلیل آن را می توان در وجود عوامل متعدد دخیل در سرمایه اجتماعی و پیچیدگی روابط بین آنها دانست.

کلیدواژه ها:

کیفیت های محیطی ، سرمایه اجتماعی ، تعاملات اجتماعی ، حیات شهری ، تحلیل سلسله مراتبی ، جلفای اصفهان