رابطه سبک های یادگیری و عملکرد دانشجویان در کارگاه طراحی معماری

شناخت دانشجویان یکی از عوامل مهم و مؤثر بر آموزش در کارگاه های معماری است. جهت کسب نتایج بهتر براساس آموزش و پرورش شناختی ، در کارگاه های طراحی نیاز است تا به یادگیرندگان نیز در فرایند آموزش توجه شود. بر همین اساس ؛ روان شناسان علوم تربیتی سعی در شناخت یادگیرندگان براساس ویژگی های شخصی کرده اند. یکی از این ویژگی ها ، سبک های یادگیری است که ترجیحات یادگیری هر شخص را بیان می کند. این نوشتار نیز سعی دارد براساس یکی از انواع تقسیم بندی سبک های یادگیری که متعلق به «دیوید کلب» است و چهار سبک یادگیری واگرا ، همگرا ، انطباق یابنده و جذب کننده را مطرح می کند ، به بررسی عملکرد دانشجویان معماری در کارگاه طراحی بپردازد. برای بررسی رابطه عملکرد دانشجویان با سبک های یادگیری ، ابتدا براساس سیاهه سبک های یادگیری کلب به چگونگی توزیع دانشجویان معماری در سبک های یادگیری پرداخته می شود و سپس عملکرد دانشجویان در دو بخش فعالیت های کارگاهی ، شامل طراحی و اسکیس ها مورد بررسی و مقایسه تطبیقی قرار می گرد. نتایج این تحقیق نشان می دهد که دانشجویان با سبک یادگیری واگرا ، دارای بهترین عملکرد و دانشجویان همگرا دارای ضعیف ترین عملکرد در کارگاه طراحی معماری هستند. همچنین مشخص شد ؛ تأثیرات آموزشی برنامه اسکیس در دانشجویان جذب کننده و طراحی بلندمدت در دانشجویان انطباق یابنده از تأثیر بیشتری برخوردار است.

کلیدواژه ها:

آموزش طراحی معماری ، سبک یادگیری واگرا ، سبک یادگیری همگرا ، سبک یادگیری جذب کننده ، سبک یادگیری انطباق یابنده