آسیب شناسی سیستم ترافیک شهری وبرون شهری ایران وبررسی راهکارهای مدیریت صحیح تصادفات رانندگی

امروزه مشکل ترافیک و مسائل مربوط به آن به عنوان یکی از بحرانهای جدی و مهم در جامعه امروز ما محسوب می شود و متاسفانه روز به روز به ابعاد بحران افزوده می شود. براساس آمار منتشره شده توسط سازمان حمل ونقل و پایانه های کشور در سال 1380 در بخش حمل ونقل کالا مجموعا 13 میلیون سفر با 196 هزار دستگاه خودرو باری و در بخش حمل ونقل مسافر مجموعا 13 میلیون سفر توسط 65 هزار دستگاه صورت پذیرفته است . از طرف دیگر در آمار منتشره سازمان یاد شده رقم 19727 نفر کشته و 117566 نفر مجروح مشاهده می گردد با اندکی تا مل و مقایسه این دو آمار می توان انتظار داشت که در هر 190 سفر , انتظار کشته یا مجروح شده یک نفر از هموطنان را خواهیم داشت با فرض اینکه در هر واقعه منجر به فوت یا جرح , حداقل یک طرف حادثه از ناوگان حمل ونقل کشور باشد این آمار و ارقام به خوبی ابعاد نگران کننده بحران را نمایان می سازد و متاسفانه هر ساله حداقل 10 درصد به آمار مذکور افزوده می شود . اگر بخواهیم آمار مذکور را با آمار کشته شدگان زلزله منجیل مقایسه کنیم می توان دریافت که در کشور ما هر سال حداقل یک زلزله مهیب در اثر حوادث رانندگی رخ می دهد و تعداد زیادی از هموطنان را به کام مرگ می فرستد ولی تنها واکنش ما به این فاجعه , انجام یک سری فعالیتهای کلاسیک مثل چند تیزر تبلیغاتی و تشدید ظاهری کنترل ها در ورودی و خروجی شهرها می باشد در صورتیکه در هنگام وقوع یک زلزله متوسط در کشور حالت فوق العاده اعلام شده و کلیه نیروها برای امداد رسانی بسیج می شود و شاید چند روز عزای عمومی اعلان شود. سئوال مهمی که در ذهن نقش می بندد اینست که آیا واقعا برخورد با این قضیه واقعاً منطقی است !؟ آیا براستی تصادف جاده ای را نباید در حد واندازه بلایای طبیعت بدانیم !؟ آیا می توان تبعات ضربه سیاسی و اقتصادی و اجتماعی ناشی از ایمنی پایین حمل ونقل را نادیده انگاشت ؟

کلیدواژه ها:

ترافیک ، حمل ونقل ، خطاهای انسانی ، قانون و