شخار و معصفر در دو بیت از سنایی غزنوی و ناصرخسرو قبادیانی

در این مقاله کوشیده شده است تا رابطه میان دو کلمه شخار و معصفر مورد تحلیل و موشکافی قرار بگیرد.دو واژه ی که تنها دو بار ادب پهناور زبان و ادبیات فارسی البته در دواوین و آثار ادبی چاپ شده و در دسترس در کنار هم به کار رفته اند؛ یکبار در قصیده حکیم سنایی غزنوی و یکبار نیز در قصیده حکیم ناصرخسرو قبادیانی بلخی برای بررسی رابطه ای این دو، جستن برخی واژگان مترادف وهم نام ممانند قلیاء و نوشادر، خرند و...ناگزیر بود. نگارندگان با استناد به کتب مرجع و لغت نامه ها و با استشهاد به اشعار سایر شعرا در پی گشودن این ارتباط و رفع ابهام برآمده اند.

کلیدواژه ها:

شخار ، معصفر ، اشنان ، نوشادر ، قلیا ، ترکیب