بررسی تاثیر مالچ سیمانی بر تثبیت ماسه های روان

یکی از روش های معمول برای کنترل حرکت ماسه ای روان، مالچ پاشی بر سطح آن ها است. تاکنون در ایران از مالچ های نفتی برای تثبیت تپه های ماسه ای استفاده شود. تخریب محیط زیست به وسیله ی مالچ های نفتی و همچنین هزینه های زیاد استفاده از آن ها، باعث فعال شدن مراکز پژوهشی کشور در تحقیق بر روی تغییر در نوع و شیوه های مالچ پاشی شده است. در این تحقیق، برای اولین بار در کشور از نسبت های مختلف سیمان و آهک و ماسه بادی به عنوان مالچ طبیعی استفاده شد. ماسه بادی دشت یزد-اردکان به عنوان بستر و سیمان صنعتی، ماسه بادی و آهک به عنوان تیمار های مالچ سیمانی استفاده گردید. به هر تیمار یک لیتر آب اضافه شد و سپس بر روی پلات هایی به ابعاد 100× 30 × 4سانتیمتر ماسه بادی پاشیده شد. این تحقیق در قالب طرح کاملاً تصادفی با سه تکرار انجام شد. سایر عوامل فیزیکی مانند ضخامت، مقاومت فشاری سله های ایجاد شده، و میزان فرسایش پذیری از سطح تیمارها اندازه گیری گردید. داده ها با نرم افزار SPSS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج نشان داد با افزایش مقدار سیمان، مقاومت سله های ایجاد شده در سطح خاک افزایش می گردد. از آن-جا که تیمار ترکیبی 400 گرم سیمان و 10 گرم آهک و800 گرم ماسه پاسخ گوی حداقل شرایط فیزیکی لازم برای تثبیت ماسه های روان است، به عنوان مناسب ترین تیمار انتخاب گردید. هزینه های اجرایی مالچ جدید نیز حدود 30% هزینه های مالچ نفتی برآورد می شود.

کلیدواژه ها:

فرسایش بادی ، حرکت ماسه ها ، تثبیت ماسه های روان ، مالچ سیمان