تحول محله نشینی در راستای مدیریت شهری در کلان شهر تهران

شهرهای ایران از قدیم الایام اگرچه یک مجموعه ی واحدی را شکل می داد، ولی متشکل از واحدها و مجموعه های متعددی بود که طبقات و نظام طبقاتی عامل عمده ای در مرزبندی آنها به شمار می رفت. در دوره های مختلف، اعم از پیش و پس از اسلام، محلات شهری در شهرها جایگاه ویژه ای داشتند. هر محله با استقرار خدمات روزمره مورد نیاز در خود و داشتن نمادهای محله ای و ویژگی های خاص، موجب نوعی احساس تعلق به مرحله و کسب هویت بود، تا جائی که هر شهروند با نام محله ای که در آن می زیست معرفی می شد. تحولات سریع دوران معاصر و تغییر در زیر بنای معیشتی و روابط اجتماعی، سبب به هم ریختن مناسبات و نظام محلات در شهرها به ویژه کلان شهرهای ایران شد. در این مقاله، تحولات محله درایران در طول تاریخ به اجمال مورد بررسی قرار گرفته و در ادامه به ویژگی و عملکرد محلات در شهر تهران در دوره معاصر پرداخته شده است. ویژگی محله پایدار از دیدگاه اجتماعی، فرهنگی، زیست محیطی، اقتصادی و کالبدی، مبحث دیگر مورد بررسی در این مقاله است. در این نوشتار، پس از ببرسی دیدگاه ها و معیارهای فوق، به تجزیه و تحلیل شرایط موجود پرداخته شده است، در این مقاله روش تحقیق توصیفی- تحلیلی و شیوه جمع آوری اطلاعات مبتنی بر شیوه کتابخانه ای می باشد. در نتیجه گیری نیز، سعی شده است تا با بر شمردن مشکلات و مسایل موجود محله ای در تهران، توجه دست اندرکاران امور و مدیریت شهری، به رعایت معیارهای کاربردی برای دستیابی به یک محله خوب جلب شود.

کلیدواژه ها:

محله ، تهران ، محله پایدار ، همگرایی محله ای