بررسی دقت داده های مکانی داوطلبانه در زمین لرزه هائیتی

سیستم اطلاعات مکانی یکی از ابزارهای پرکاربرد در امر مدیریت بحران است. جانمایی محلهای ایمن، ایستگاههای امدادرسانی و بهدست آوردن بهترین مسیر برای رسیدن به مصدومان نمونههایی از کاربرد این ابزار است. استفادهی بهینه ازسیستم اطلاعات مکانی در زمینهی مدیریت بحران، مستلزم داشتن دادههای مناسب مربوط به بحران است. با توجه به شرایط بحرانی لحظات ابتدایی وقوع هر بحران ازجمله زمینلرزه و اهمیت بسیار زیاد دادههای مکانی برای امدادرسانی به آسیبدیدگان طریقه پی بردن به این دادهها بسیار حیاتی است. جمعآوری دادهها از مردم کار آسانی نیست و نیاز به سیستمو ابزار مناسب دارد. با پیشرفت فناوری این مشکل تا حد زیادی برطرف شده است. امروزه تجهیزات همراه هوشمند و شبکههای ارتباطی بیسیم شرایط مناسبی را ایجاد کردهاند. یکی از نمونههای موفق جمعآوری دادههای مکانی داوطلبانه بعداز زمینلرزه هائیتی در سال 2010 به وقوع پیوست. مردم از طریق سامانه پیامکی که به همین منظور ایجادشده بود، بیش از 40,000 گزارش را بهصورت داوطلبانه ارسال کردند. این دادهها بهصورت گسترده توسط سازمانهای مختلف مورداستفاده قرار گرفت. یکی از شاخصههای مهم دادههای مکانی دقت آنهاست. بهطورمعمول به علت نبودن مرجع مناسب برای مقایسهبا دادههای داوطلبانه، دقت قابلمحاسبه نیست. بعد از وقوع زمینلرزه هائیتی، سازمان ملل با استفاده از تصویر ماهوارهیGEOEYE مرجعی برای دادههای داوطلبانه ارائه کرد. در تحقیق حاضر با توجه به این دادههای مرجع، دقت دادههای داوطلبانه موردبررسی قرار گرفت. با بررسی فاصله زوج داده مکانی گزارششده و داده مرجع به دقت دادههای گزارششده رسیدیم. با توجه به شاخص آماری RMSE دقت مکانی برابر با 12,26 متر حاصل گشت