ارزیابی خصوصیات مکانی بارش با استفاده از داده های آماری وGIS حوضه موردمطالعه : کسیلیان

در بسیاری از مطالعات و بررسی های منابع طبیعی و کشاورزی ، به دلیل عدم پوشش کامل ایستگاه های اندازه گیری نقطه ای باران ، براورد بارش منطقه ای یا تخمین بارش در مناطق خشک میان ایستگاه هاضروری است.بنابراین آگاهی از میزان متوسط بارندگی در یک حوزه آبخیز ، از عوامل اساسی در هیدرولوژی و طراحی سازه است.روشهای مختلفی برای براورد بارش وجود دارد که از جمله آن میتوان به روش های میانیابی اشاره کرد.در بیشتر موارد یکی از روش های موجود دلخواه کارشناس انتخاب و مورد استفاده قرار میگیرد که ممکن است برآورد دقیقی نباشد.هدف از این پژوهش ،مشخص کردن توزیع مکانی بارش سالانهحوزه کسیلیان با استفاده از روش های زمین آماری و مقایسه ی روش های موصوف با یکدیگر است.برای این کار پس از جمع آوری آمار و اطلاعات مربوطه و وارد کردن انها به محیطArc GISنسخه 10/1نقشه هم باران تهیه و آنالیز واریوگرام منطقه مورد مطالعه انجام شد.سپس برای ارزیابی روش های میان یابی از روش ارزیابی متقابل و دو عاملRMSS و RMSاستفاده شد.در این مطالعه سه روش زمین آماری کریجینگ و عکس فاصله با توان ( 1 تا 5) و تابع شعاعی برای برآورد بارش سالانه با استفاده از آمار 30 ساله ایستگاه های باران سنجی درحوزه کسیلیان و اطراف آن مورد ارزیابی قرار گرفتند و برای ارزیابی سه روش فوق نیز ، از معیار مربع مجذور میانگینRMS و میانگین مجذور خطا داده های نرمال شدهRMSS استفاده شد.نتایج این ارزیابی نشان داد که تغییرات بارندگی سالانه ، بیشتر از مدل گوسی تبعیت میکند.در محدوده مورد مطالعه ، روش کریجینگ باRMS برابر144/98 میلی متر ، منایب ترین روش تخمین بارندگی سالانه است و روشRBF برابر150/18در رده دوم قرار میگیرند.

کلیدواژه ها:

زمین آمار ، میان یابی ، بارندگی ، کریجینگ ، عکس فاصله ، شعاع تابعی