بررسی اثر پایدارسازهای مختلف بر سوسپانسیون آبی نانو ذرات دیاکسید تیتانیوم

در تمام فرایندهای کلوییدی شکلدهی سرامیکها، پایداری سوسپانسیونها یکی از نیازهای اساسی است. در این پژوهش، اثر افزودنیهای مختلف بر پایداری نانو ذرات دیاکسید تیتانیوم در محیط آبی بررسی شد. بدین منظور سوسپانسیون آبی نانو ذرات دیاکسید تیتانیوم با غلظت مشخص تهیه شد. سپس اثر افزودنیهای مختلف شامل تری متیل آمین، پلی ونیل الکل، پلیاتیلن گلیکول، 26 FF Dolapix و 64 CE Dolapix در درصدهای مختلف (تا 10 درصد) برحسب مقدار نانو ذرات دیاکسید تیتانیوم و همچنین در pH های اسیدی و بازی، بر پایدارسازی سوسپانسیون تهیهشده موردبررسی قرار گرفت. از آمونیاک و اسید نیتریکبه ترتیب برای تنظیم pH ناحیه بازی و اسیدی استفاده شد. بررسی پایداری سوسپانسیون از طریق روش مشاهده سرعت میزان تهنشینی انجام شد. نتایج نشان داد که در بین افزودنیهای موردمطالعه بهترین افزودنی، CE64 Dolapix در 8=pH و مقدار 10 درصد وزنی بهترین پایداری را فراهم میکند بهطوریکه سوسپانسیون تهیهشده بعد از گذشت 60 روز کاملا پایدار بود.

کلیدواژه ها:

نانو ذرات دیاکسید تیتانیوم ، پایدارساز ، سوسپانسیون آبی