اثر چرخه کاری بر خواص سطحی فولاد گرم کار در نیتراسیون پلاسمایی به روش معمولی و توری فعال

نیتروژن دهی پلاسمایی یکی از فرایندهای اصلاح ساختار سطوح فلزات می باشد که موجب بهبود مقاومت سایشی، خوردگی و خستگی قطعات صنعتی شده و در نتیجه منجر به افزایش عمر و کارایی بهتر آنها می شود. این مقاله به تاثیر چرخه کاری بر قطعات با هندسه پیچیده در دو روش نیتروژن دهی پلاسماییمعمولی و نیتروژن دهی پلاسمایی با توری فعال می پردازد. کلیه خواص سطوح نمونه های عملیات شده به کمک آزمایش های متالوگرافی، ریز سختی سنجی،میکروسکوپ الکترونی روبشی و آنالیز تفرق اشعه ایکس مورد بررسی و مقایسه قرار گرفتند. نکته قابل توجه این است که در روش نیتروژن دهی پلاسمایی معمولی اثر پدیده کاتد توخالی اتفاق می افتد که منجر به بیش گرمایش نمونه شده و باعث افزایش زبری سطح و کاهش سختی سطح می شود. این پدیده در روش نیتروژن دهی پلاسمایی به روش توری فعال اتفاق نمی افتد. در نهایت ساختار سطوح و فازهای تشکیل شده در سطوح در شرایط مختلف نیتروژن دهی مورد بررسی قرار گرفت و با هم مقایسه شدند

کلیدواژه ها:

چرخه کاری ، فرکانس ، نیتروژن دهی پلاسمایی معمولی ، نیتروژن دهی پلاسمایی با توری فعال