جستاری بر مبانی اعتقادی نور، در معماری مذاهب و ادیان

در دنیای گذشتگان ما نور صرفا یک ابزار کمکی برای تشخیص فضا نبوده، بلکه یک جزء اصلی از هویت معماری انسانی ما را تشکیل می داده است. در این معماری نور خود اصل بوده و بارزترین جلوه ذات الهی، در بسیاری از مذاهب و ادیاننور نشانه و نمادی برای رساندن مفاهیم اعتقادی و وسیله ای بوده برای القای بهتر کیفیت معنوی فضاهای عبادی که برخواسته از جایگاه ویژه آندر این مذاهب و ادیانمی باشد. تاکنون در بررسی نقش نور در معماری کمتر به نقش نور در سایر مذاهب و ادیان پرداخته شده است. آشنایی با جلوه های اعتقادی آن در سایر مذاهب و ادیان ضمن ارتقاء آگاهی از سایر ادیان در درک کاملو بکارگیری صحیح مفاهیم معماری ایرانی اسلامی ما در طراحی فضاهای معماری خصوصا مساجد یاری می رساند. تحقیق حاضر به روش تحلیلی– توصیفی بوده، و بر اساس منابع کتابخانه ای و میدانیتهیه شده است. تلاش می کندابتدا ضمن آشنایی با مفهوم نور در حوزه های اعتقادی برخی از مهمترین ادیانآسمانیو بررسی جایگاه آن در معماری معابد آنها می کوشد از طریق مقایسه تفاوتها و شباهتهای نمادها و نقشهای نور در جایگاه اعتقادی و معماری آنها با اندیشه و هنر و معماری ایرانی اسلامی، درصدد جمع آوری برخی از ویژگیهای خاص معماری اماکن مذهبی اسلامی ایرانی در این زمینه باشد. و به این مهم اشاره می کند که چگونه این امر در دوران معاصر می تواند مهم باشد.

کلیدواژه ها:

ادیان ، مبانی اعتقادی ، معماری ایرانی ، نماد ، نور