مطالعه آزمایشگاهی آبشستگی اطراف گروه پایه قائم در شرایط وجود توده شاخ و برگ

همه ساله پل های زیادی در سراسر جهان به دلیل در نظر نگرفتن نقش عوامل هیدرولیکی به ویژه حداکثر عمق آبشستگی در طراحی آنها تخریب می شوند . عوامل متعددی قدرت جریان گردابی و تنش برشی در مجاورت پایه پل را افزایش داده و باعث افزایش عمق آبشستگی در اطراف آن می شود. وجود موانع طبیعی مانند پوشش گیاهی و درختان یک امر طبیعی در مسیر رودخانه ها است. در شرایط سیلابی، تجمع شاخه و برگ و تنه درختان در جلوی پایه های پل، با مسدود نمودن کامل یا بخشی از دهانه پل، باعث تغییر الگوی جریان و تسریع روند آب شستگی در اطراف آن شده و درنهایت عمق آبشستگی را تغییر خواهد داد. در تحقیق حاض ر ت اثیر اجسام شناور بر حداکثر عمق آبشستگی در اطراف گروه پایه قائم مورد بررسی قرار گرفت. پایه پل مورد بررسی متشکل از دو پایه مستطیلی شکل با ابعاد 2/5 در 3/5 سانتیمتر که بر روی فوندانسیونی با ابعاد 10 در 16 سانتیمتر نصب گردید، می باشد. آزمایش ها برای عمق های نسبی (نسبت عمق جریان به عرض پایه) 3/7، 5/2 و 6/6 ، جسم شناور با عرض نسبی (نسبت عرض جسم شناور به عرض پایه) 6، طول های نسبی (نسبت طول در راستای جریان جسم شناور به عرض پایه) 2 و 3 و ضخامت های نسبی (نسبت عرض جسم شناور به عرض پایه) 0/5 و 1 در شرایط آب زلال مورد بررسی قرار گرفت. مقایسه نتایج نشان داد که افزایش ضخامت و طول جسم شناور حداکثر عمق آبشستگی به ترتیب 32 و 19 درصد نسبت به حالت بدون جسم شناور افزایش می یابد. تجزیه و تحلیل نتایج حاکی از آن است که بطور کلی حض ور اجسام شناور باعث افزایش حداکثر عمق آبشستگی به میزان 42 درصد می گردد.

کلیدواژه ها:

آب شستگی ، گروه پایه قائم ، اجسام شناور ، عمق جریان ، رقوم کارگذاری فونداسیون