ارزیابی سیستمهای استحصال آب باران در مناطق مسکونی درکاهش آبگرفتگی و سیلاب شهری (منطقه مورد مطالعه: رشت)

سطوح روکش شده، پشت بام ساختمانها، سطوح خیابانها و امثال آنها در شهرها همانند مانعی در برابر نفوذ آب باران به داخل خاک و تغذیه سفره آب زیرزمینی عمل میکنند و سبب میشوند که بخش بیشتری از بارندگی به رواناب سطحی وسیلاب تبدیل شوند. جمعآوری و کنترل آبهای سطحی شهرها مانند آبهای پشت بامها، خیابانها و سطوح غیرر اابرل نفوذ میتوانند بر روی کنترل و جمعآوری آبهای سطحی شهری تأثیر گذار باشد و از دبی رواناب در جویها و کانالهایشهرها به مقدار قابل توجهی بکاهد. سیستمهای استحصال آب باران با کاهش دادن آبهای سطحی، خسارات ناشی از سیل و آبگرفتگیها را به حداقل میرسانند. در این تحقیق به تحلیل و بررسی سیستم سطوح آبگیر باران در مناطق مسکونی در کنترل و کراهش آب های سطحی و رواناب در هنگام بارندگیها پرداخته شد. برای مدلسازی و شبیهسازی سیستم استحصال آب باران از سطح پشت بام ، ساختمانهای مسکونی، از سه نوع الگو بارندگی زیاد، نرمال و کم برای 4 سطح پشت بام 100و150و200و250 مترمربع برای تعداد نفرات 4 و 6 نفر در شهر رشت از سال 0335 تا 0336 مورد استفاده قرار داده شد. با توجه به نتایج این تحقیق میتوان بیان داشت اگر حجم مخازن و نیاز غیر شرب روزانه ساکنان بر اساس شرایط فیزیکی ساختمان وشرایط هیدرولوژیکی محاسبه شوند، ذخیرهسازی آب باران در مخازن به حداکثر رسیده و در سالهای کم باران حد اکثر %01 و برای سالهای پر باران حداال 41 % کاهش آبهای سطحی ناشی از سطح پشت بام های مناطق مسکونی را خواهیم داشت.