نقش فن آوری های مدیریتی برای حوزه های متاثر از سیلاب و اقدامات ایمنی مقابله با سیل

متخصصین تغییرات آبوهوا و سوانح ناشی از آن معتقدند: با افزایش جمعیت، شهرسازی متعدد درمناطق سانحه خیز و افزایش میزان دارایی، پیشبینی میشود که خسارات اقتصادی ناشی از اینگونهسوانح به شدت افزایش یابند. در این راستا مسلم است که خسارات مالی به احتمال زیاد بیشترینآسیب را به قشر فقیر جامعه وارد خواهد نمود.اقدامات انجام شده سبب شده است که خسارات جانی به نسبت خسارات مالی کاهش یافته است، لکن خسارات مالی این موضوع به شدت افزایش یافته است. خسارات فراوان مالی سیل به حدی است که تاکنون به این اندازه نبوده است. از سوی دیگر تمرکز خسارات وارده در مناطق شهرنشین به نسبت مناطق روستایی بیشتر بوده است، آمار نشان می دهد که 34 درصد جمعیت آسیا شهرنشین هستند و این منطقه تبدیل به محل استقرار نیمی از بزرگترین شهرهای دنیا شده است.لذا خسارات ناشی از سیلاب به ویژه در مناطق شهری فقیر، سبب شده است که یک نیاز به یک رویکرد سیستمی در کلیه سطوح جامعه، از بالاترین سطح )که همان سطح ملی است( تا پایین ترین سطوح جامعه به بسیار احساس شود. این رویکرد سیستمی می بایست با راهبردهای مناسب تلفیق شود تا بتواند اثرات ناشی از سیل را به حداقل ممکن برساند. راهبردهای مقابله با سیلاب نیز باید در کلیه سطوح جامعه اجرایی شود. مهار سیل و کاهش خسارات ناشی از آن، نیازمند وجود تعادل، بین اقدامات سازه ای و غیر سازه ای است. به عبارت دیگر باید بین اقدامات سازه ای )مانند ایمن سازی ابینه و تاسیسات در برابر سیلاب( و اقدامات غیرساختاری مانند مقررات استفاده از زمین، مدیریت دشت های سیلابی، تدابیر جبران خسارت، تمهیدات بیمه و مشارکت مردمی، تناسب و تعادلی مشخص وجود داشته باشد.مهمترین این اقدامات برای جلوگیری از خسارات آب خیزی عبارت اند از: احداث سدهای مخزنی و کنترل سیلاب، طرح های آبخیزداری در روی دامنه ها برای کاهش سیلاب و اقدامات مدیریتی برای جلوگیری از بروز خسارات شرایط را برای مقابله ی منطقی با این پدیده فراهم می آورد.