ارزیابی تاثیر تغییران ضوابط ساخت و ساز بر میزان آسیب پذیری کالبدی قطعات مسکونی ناشی از وقوع زلزله (نمونه موردی: شهر غرق آباد)

از آنجایی که می توان با شناخت، پهنه بندی و سیاست گذاری درست نواحی آسیب پذیر شهرها ، زمینه کاهش اثرات منفی ناشی از زلزله را فراهم آورد این پژوهش با تاکید بر کاهش خطرات بلایای طبیعی از طریق آمادکی قبل از وقوع زلزله به دنبال سنجش مزان آسیب پذیری کاربری مسکونی شهر غرق آباد در دو سال 1384 و 1393 می باشد. تحقیق حاضر با یافتن مهمترین متغیرهای موثر بر تغییر میزان آسیب پذیری در بازه زمانی ده ساله، سعی دارد تا تاثیر تغیر ضوابط و مقررات ساخت و ساز را بر میزان آسیب پذیری نشان دهد بر این اساس به استناد مطالعات صورت گرفته شاخص هایی برای ستجش آسیب پذیری کالبدی قطعات مسکونی تعیین و سپس با روش تحلیل سلسله مراتبی وزن دهی شدند تمامی لایه ها در محیط سامانه اطلاعات جغرافیایی ترکیب و در پایان میزان آسیب پذیری قطعات مسکونی حین وقوع زلزله مدل سازی شد درصد سطح اشتغال ، مساحت قطعه ، کیفیت بنا و اسکلت بنا از مهمترین شاخص های تاثیرگذار بر میزان آسیب پذیری قطعات بودند نتایج حاکی از آن است که در صورت وقوع زلزله میزان خسارت مالی و تلفات جانبی در مرکز شهر بالاتر بوده و کاهش سطح تفکیک قطعات و افزایش درصد سطح اشغال بیشترین تاثیر را بر افزایش آسیب پذیری قطعات مسکونی داشته است از این رو لازم است با تلفیق برنامه ریزی شهری و مدیریت بحران از جمله تدوین ضوابط و مقررات ساخت و ساز یا رویکرد کاهش آسیب پذیری اقدامات جامعی را به انجام رساند.

کلیدواژه ها:

زلزله ، آسیب پذیری ، ضوابط ساخت و ساز ، غرق آباد