بررسی اشتغال زوجه و شرط ابتدایی در فقه و قانون مدنی

شرطی که در متن عقد ذکر نشود، چنانچه مفادش با موضوع قرارداد مرتبط باشد و عقد مبتنی بر آن منعقد شده باشد،شرط بنایی یا شرط تبانی نام دارد، مانند این که پیش از نکاح راجع به مهر توافق شود و عقد مبتنی بر آن جاری گردد.که در اصطلاح رفته می شود «علی الصداق المعلوم». ممکن است در مذاکرات پیش از عقد، زوجه بر شاغل بودن خود تأکید کرده یا طرفین عقد نکاح بر حق اشتغال زوجهتوافق نموده باشند و عقد را مبتنی بر این توافق جاری سازند، در این موارد زوجین خود را بی نیاز از ذکر مجدد مواردتوافق شده می دانند، چنین شرطی نیز نافذ و لازم الوفاء می باشد.از عبارات برخی از فقها بر می آید که شرط بنایی در باب نکاح اعتبار ندارد.به این معنی که شرط در صورتی قابل اعتنا و لازم الوفاء است که بین ایجاب و قبول واقع شود، جزء عقد محسوب نشده واعتبار ندارد.

کلیدواژه ها:

اشتغال زنان ، قانون مدنی ، شروط عقد