بررسی نسبت سازه با هندسه و عملکرد و تاثیرآن بر فرم معماری

تخصصی شدن عرصه های مختلف طراحی بخصوص معماری و سازه باعث جدایی آنها شده است و این جدایی مشکلاتی را در زمینه ساخت ایجاد کرده است . جستجوی راه حل برای پرکردن شکاف بین معمار و مهندس سازه به منظور پیشگیری از تبعات اجرا ، احساس می شود . به منظور دستیابی به چنین راه حلی توجه به عوامل تاثیر گذار بر فرم که سازه را نیز در بر می گیرند لازم است . عملکرد و هندسه دو عامل تاثیر گذار بر فرم هستند . نحوه تاثیر عملکرد بر فرم در نظر معماران مورد اختلاف است و هندسه نیز شرایطی تقریبا مشابه عملکرد را دارد . در هر عمل طراحی معمار هندسه ی خاصی را در نظر می گیرد و عملکردهایی را مد نظر قرار می دهد . بین عملکرد و هندسه ای که برای فرم پیش بینی می شود نیز وابستگی وجود دارد و این دو مولفه سازه را هم از خود متاثر می سازند . یکی از علت های مهم جدایی بین دو عرصه سازه و معماری هم مربوط به عملکردهای نوین و هندسه ی آنها می شود و ایده ی معمار درباره این دو مقوله طرز تفکر او راجع به سازه را در پی داشته و نهایتا منجر به شکل گیری ایده فرم در ذهن معمار خواهد شد . هدف این پژوهش توجه به این موضوع است که نحوه ی ارتباط سازه با هندسه و عملکرد در فرم های مختلف ، تفاوت دارد بنابراین با توجه به هندسه ، مقیاس و عملکرد و نسبتشان با سازه به تاثیرشان بر فرم معماری پرداخته شده است تا به این ترتیب راهکاری برای پیشگیری از مشکلات اجرایی احتمالی ارائه شود .

کلیدواژه ها:

هندسه ، عملکرد ، سازه ، فرم معماری