تبارشناسی و ضرورت پیدایش وگسترش گفتمان معنویت در محیط کار بررسی موردی پیرامون ضرورتها وموانع بنیادی توسعه گفتمان معنویت در ایران

حدود دو دهه است که بحث ضرورت های معنویت در محیط کار وسعت گرفته است. در چندین سده گذشته و بویژه از عصر روشنفکری تا اواسط قرن گذشته بحث معنویتدر فضای کار به تدریج کم اثرتر شد, اما در همین برهه (دهه 1970) این بحث ناگهان در عرصه های مختلف مدیریتی برای مدیریت نوین به گفتمان حیاتی و حتی به اذعانبسیاری به عنوان پارادایم مدیریت در آستانه قرن 21 مطرح گردید, بررسی چرایی چنین فرود و فرازیدر این گفتمان را بایستی در یک بررسی تبارشناسانه جستجو کرد.چرا که به واسطه تبارشناسی است که نشان داده می شود که چرا طرح معنویت در ساحت عمومی در قرون 16 و 17 به بعد به دست فراموشی سپرده می شود و چرا در نقطهمقابل و برعکس آن, در دهه های اخیر در مرکز توجه قرار می گیرد. نتیجه اجمالی آنکه, بدلیل آنکه بنیان های تمدن مدرن و از جمله مدیریت مدرن فاقد نگرش جامعیت نگرانهو ازجمله نفی معنویت بویژه در 4 ستده اخیر بود ه است و منحنی کار در محیط معنوی در نقطه حضیض خود قرار گرفت. اما برعکس, بسط شتابان گفتمان معنویت درمحیط کار را بواسطه جبران همان غفلت تاریخی موجب شده تا این گفتمان بسوی بالاترین دوران شکوفایی خود پیش رود. بسط این گفتمان یکی از اصلی ترین راههاییاست که مدیریت نوین جهانی می تواند آنرا برای مدیریت در عرصه های مختلف تجویز نماید زیرا فقدان این گفتمان عملاً کار را به فعالیتی فاقد معنا و غایت و ماشین وارانهتبدیل نموده و باعث بروز مشکلات اساسی پیدا و پنهانی چون ازخودبیگانگی نیروی کار, عدم رضایت شغلی, ناهمخوانی با روحیات کارگر و کاهش بازده کاری و... گردیدهاست. توجه صحیح به این امر وگسترش آن باعث آثار مثبت فراوانی می شود. در قسمتی مجزا ضرورتها و موانع بنیادی که در ایران برای بکار بستن این رویکرد وجود داردمورد اشاره قرار گرفته است.

کلیدواژه ها:

معنویت در مثیط کار ، تبارشناسی ، مدیریت ، شکاف معرفت شناختی ، از خود بیگانگی